به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از مرکز روابط‌عمومی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سمیه ایرندگانی به نقش مهم صادرات و جذب سرمایه‌گذار داخلی و خارجی برای سوزن‌دوزی بلوچ اشاره و بیان کرد: «برای صنایع‌دستی نفیس و فاخری همچون بلوچ‌دوزی، موضوع صادرات و حضور در بازار جهانی همواره مطرح بوده است. اوج رونق اقتصادی این هنر به چند دهه پیش برمی‌گردد و در حال حاضر برای حضور جدی و پایدار سوزن‌دوزی بلوچ در بازار جهانی نیاز بیش از پیش به شناخت بازار جهانی و همچنین برندسازی بین‌المللی حس می‌شود.»
این هنرمند در زمینه سوزن‌دوزی بلوچ، جذب سرمایه‌گذار را نیازمند حمایت عملی دستگاه‌های اجرایی استان سیستان و بلوچستان و فراتر از آن متولیان فرهنگی چون رئیس سازمان میراث‌فرهنگی دانست و افزود: «ما امیدواریم نه تنها از حمایت اداره‌کل میراث‌فرهنگی و حتی استانداری سیستان و بلوچستان، که از توجهات نمایندگان مجلس و ریاست سازمان میراث‌فرهنگی برخوردار شویم چر که سوزن‌دوزی، فاخرترین هنر زنان این خطه از سرزمین ماست و ضرورت دارد فضایی در تهران به این هنر اختصاص یابد تا نمایشگاه و فروشگاه دائمی هنر سوزن دوزی باشد.»
ایرندگانی به ضرورت استانداردسازی هنرهای سنتی اشاره و بیان کرد: «سال ۹۰ یا ۹۱ بود که اداره استاندارد و اداره‌کل میراث‌فرهنگی در هر استان به استانداردسازی برخی رشته‌های صنایع‌دستی پرداختند اما در ارتباط با سوزن‌دوزی بسیاری از استانداردها رعایت نمی‌شود. به این معنی که امروز، هر کس از راه رسیده، شروع به سوزن‌دوزی کرده، بی‌آن‌‌که بداند شیوه‌های اصیل و سنتی سوزن‌دوزی کدام است و وجود استانداردهایی برای این هنر، ضروری به نظر می‌رسد.»
این هنرمند شرکت کننده در بیست‌ونهمین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی یکی از مشکلات اساسی سوزن‌دوزها را تهیه مواد اولیه دانست و افزود: «هم پارچه گران است و هم نخ. رنگ‌های طبیعی اما همه مشکل ما به تهیه مواد اولیه خلاصه نمی‌شود. در حال حاضر، سوزن‌دوزی‌های افغان با کیفیت و قیمت پایین و ظاهر فریبنده، جایگزین بلوچ‌دوزی‌ها شده‌اند وگرنه سوزن‌دوزی‌های ماشینی، تهدیدی برای ما به‌حساب نمی‌آید چراکه همه زنان بلوچ، توان مالی ندارند و طبیعی است که به‌سمت کارهای ماشینی می‌روند و هیچ‌کدام از این کارها، رقیب سوزن‌دوزی‌های دستی به شمار نمی‌روند.»
انتهای پیام/
