به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، احمد سرخوش کارشناس ارشد باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران و سرپرست هیأت باستان شناسی، تل پیر محوطه ای با 2هکتار وسعت را یکی از محوطه های مهم از دوران روستانشینی در پس کرانه های خلیج فارس دانست و تصریح کرد: «شواهد به دست آمده از این محوطه در کاوش های پیشین نشان می دهد که این سکونتگاه از نظر سنت سفالی شباهت زیادی باجوامع همزمان خود در حوزه فارس شمالی به ویژه دشت مرودشت دارد.»

این باستان شناس افزود: «سفال های به دست آمده از این محوطه نخودی با نقش سیاه هستند و  از نظر کیفیت پخت ، خوب پخته شده اند و تکنیک ساخت آنها دست ساز است.»

او اظهار کرد: «در بررسی سیستمیک سطح محوطه مقدار زیادی صنایع سنگی به دست آمد که قابل مقایسه با نمونه های خود در دوران نوسنگی دارد.»

او با بیان اینکه گرچه شواهد سطحی لزوما بیانگر حضور سکونت آن دوره در محوطه نیست اما این شواهد سطحی ایجاب می کند علاوه بر حفاظت از عرصه و حریم ادامه کاوش های باستان شناسی در این محوطه برای درک بهتر از ترتیب توالی فرهنگی و دوره های سکونتی دوباره از سرگیرد.

سرپرست هیأت باستان شناسی گفت: «این مهم زمانی اهمیت دوچندانی دارد که تل پیر به فاصله کمتر از 20کیلومتری خلیج فارس قرار دارد و ادامه کاوش ها دراین گونه محوطه ها می تواند به درک و فهم ما از وضعیت فرهنگ ها ی پیش از تاریخی و دهکده های نخستین در کرانه ها و پس کرانه های خلیج فارس کمک شایانی کند و از جهتی دیگر می تواند نقش خلیج فارس را در شکل گیری سکونتگاه های اولیه را تا حد زیادی روشن سازد.»

استرک جوشقان ؛ گورستانی از عصر آهن

 گزارش فصل نخست کاوش در محوطه استرک جوشقان نیز در ادامه توسط محسن جاوری سرپرست هیأت باستان شناسی و جواد حسین زاده ساداتی عضو هیئت علمی گروه باستان شناسی دانشگاه کاشان ارایه شد.

بر اساس تحلیل های مقدماتی یافته های فصل نخست کاوش در محوطه استرک جوشقان، این محوطه گورستانی متعلق به عصر آهن (اا) ایران است که با توجه به مقایسه های انجام شده با محوطه های مشابه احتمالا باید به تاریخی بین 1200تا 2800پیش از میلاد تعلق داشته باشد.

پروژه فراپارینه سنگی و نوسنگی زاگرس مرکزی

 در ادامه این نشست «پروژه فراپارینه سنگی و نوسنگی زاگرس مرکزی ؛گزارش فصل اول لایه نگاری در تپه گنج دره هرسین استان کرماشاه »که توسط هیأت مشترک ایران ودانمارک به سرپرستی حجت دارابی و توبیاس ریشتر از دانشگاه کپنهاک دانمارک صورت گرفته توسط این دو ارایه شد.

زاگرس مرکزی علی رغم ایکه از حیث مطالعات مرتبط با فرایند نوسنگی شدن جوامع از شواهدی بیشتر از دیگر نقاط ایران برخوردار است اما حجم این شاهد در مقایسه با لوانت و آناتولی چندان نیست.

کاوش در گنج دره با هدف بازنگری گاهنگاری و لایه نگاری آن صورت گرفت همچنین تعیین عرصه و حریم آن نیز از جمله اهداف فصل اول کاوش دراین محوطه بوده است.

در راستای بازنگری گاهنگاری در  گنج دره نمونه های زغال از لایه های کاوش شده فوقانی و تحتانی برای تاریخ گذاری به روش AMSبه دانمارک فرستاده شد و نتایج به دست آمده حکایت از یک بازه زمانی بین اواخر هزاره نهم تا اوایل هزاره ششم یش از میلاد دارد.

هنوز لایه های میانی مربوط به نهشته های حرارت یافته و کاوش نشده در فصل اول نیاز به تاریخ گذاری دارند اما نتایج اولیه لایه نگاری در محوطه حاکی ازاین است که برخلاف نظر اسمیت لایه های فوقانی به وضوح حاوی بقایای منسجم معماری بوده که همواره نوعی تداوم استفاده از فضا را نشان می دهد.

نشست های علمی شانزدهمین گردهمایی باستان شناسی ایران با حضور باستان شناسان ، کارشناسان این حوزه ، دانشگاهیان و علاقمندان در حال برگزاری است.

انتهای پیام/