به گزارش خبرنگار میراث آریا، او اعتقاد دارد، معلولیت محدودیت نیست و همین چرخ ویلچر باعث شده به سمت هنر کشیده شود.
آنچه در ادامه می آید، گفت و گوی این هنرمند ویلچر نشین و خوش ذوق است که در حاشیه سی و یکمین نمایشگاه ملی صنایع دستی انجام داده است.
چی شد به حرفه صنایع دستی رو آوردید؟
رشته تحصیلی من مشاوره و روانشناسی بود اما بعد از یک سفر تفریحی به شمال، حادثه تلخی برای من اتفاق افتاد و من دچار معلولیت از ناحیه پا شدم اما معلولیت باعث نشد که من متوقف شوم و با انرژی مضاعف به کارم ادامه دادم.
من بعد از آن اتفاق نمی توانستم خودم را ساکن نگه دارم و با مجموعه ای در زمینه صنایع دستی آشنا شدم که همه بچه ها شرایط جسمانی من را داشتند و همان جا بود که تصمیم گرفتم هنر صنایع دستی را با عشق و علاقه دنبال کنم.
چه کارهایی شما با هنر دستتان انجام می دهید؟
کار نقاشی با مداد رنگی, معرق,جواهرات مهره ای, خراش روی فلز را با عشق انجام میدهم.
من از وقتی که وارد این هنر شدم به نیت مادی و صرفا فروش به آن نگاه نکردم و با عشق و علاقه دارم هنر صنایع دستی را دنبال می کنم.
نمایشگاه را چطور دیدید؟
خیلی خوبه و من هم آثار خودم را برای نمایش به این نمایشگاه آوردم و امیدوارم ادامه دار باشد.
فکر می کنید رمز موفقیت شما چیست؟
خودباوری و حمایت خانواده باعث شده تا در این کار متوقف نشوم.
معلولیت شما را اذیت نمی کند؟
معلولیت محدودیت نیست و همین چرخ ویلچر باعث شده من به سمت هنر کشیده شوم.
من به شخصه از آقای دکتر مونسان معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری درخواست دارم که به من و دوستان من که دچار معلولیت هستند یک فضا و فرصتی را اختصاص بدهند تا با خیال راحت تری به کارمان ادامه دهیم.
انتهای پیام/
