به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری گیلان، ولی جهانی با اعلام این خبر عنوان کرد: طبق قاعده 6 کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیرآب (دریایی) : فعالیت‌های معطوف به میراث‌فرهنگی‌زیرآب باید به طور دقیق تنظیم شود تا از ثبت اطلاعات صحیح اطلاعات فرهنگی، تاریخی و باستان شناختی اطمینان حاصل شود» افزون بر آن، طبق قاعده 27 کنوانسیون فوق الذکر «برنامه مستندسازی حداقل باید در بر گیرنده سابقه جامع از محل، از جمله منشا میراث فرهنگی‌دریایی جا به جا شده یا برداشته شده در جریان فعالیت معطوف به میراث فرهنگی دریایی، یادداشت‌های میدانی اکتشاف، برنامه‌ها، نقشه‌ها، بخش‌ها یا تصاویر در ابزار دیگر باشد.
وی در ادامه اشاره کرد: بر پایه کنوانسیون یاد شده «شناورها [در ابعاد مختلف از قایق تا کشتی]، هواپیماها، دیگر وسایل نقلیه یا بخشی از آن‌ها، محموله یا محتوای آن‌ها که برای‌دوره‌ای‌خاص یا همیشه، حداقل صدسال از قدمت آن‌ها گذشته باشد بخشی از میراث‌فرهنگی‌دریایی و بشری محسوب می‌شوند» همچنین طبق برآورد یونسکو «احتمالاً بیش از ۳ میلیون شناور غرق شده در سراسر اقیانوس‌ها در جهان پراکنده است که تا امروز درصد کمی از آن‌ها مورد پژوهش‌های باستان‌شناختی قرار گرفته است.
وی در حوزه پژوهش‌های باستان‌شناختی‌دریایی در مورد دریای کاسپی افزود: بر اساس تارنمای «مرکز اقیانوس‌شناسی دریای خزر» : دریای‌کاسپی به عنوان بزرگ‌ترین توده آبی بسته دنیا دارای اهمیت و جایگاه ویژه‌ای در منطقه اوراسیا و جهان می‌باشد که سبب توجه گسترده کشورهای منطقه و فرامنطقه‌ای به آن گردیده است. این دریا و سواحل پیرامون آن دارای اهمیت بسیار زیادی از جنبه‌های راهبردی، زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی (شیلات، گردشگری و حمل و نقل) می‌باشد که امروزه بایستی جنبۀ باستان‌شناسی‌دریایی را نیز بدان افزود. همچنین، بر اساس دایره المعارف جهانی دریاچه‌ها و مخازن آبی: در حال حاضر، وسعت دریاچه کاسپی برابر با 0.4 میلیون کیلومتر است و حدود 18 درصد از مساحت کلی دریاچه‌ها بر روی سطح کره زمین را به خود اختصاص داده؛ حداکثر طول این دریا از شمال به جنوب 1200 کیلومتر و پهنای (عرض) آن از 200 تا 450 کیلومتر متفاوت می‌باشد و عمیق‌ترین نقطه آن 1025 کیلومتر است. دریای‌کاسپی دارای 130 رودخانه می‌باشد که از حوزه‌های آبريزی تقریباً ده برابر بزرگ‌تر از خود این دریاچه به آن سرازیر می‌شوند. ویژگی اصلی نظام آب‌شناختی دریای کاسپی نوسان در تراز سطح آب آن می‌باشد. علاوه بر آن، بر اساس تارنمای مرکز اقیانوس‌شناسی دریای خزر: « از حدود 4400 كیلومتر خط ساحلی دریای کاسپی حدود 820 كیلومتر به کشور ایران تعلق دارد»، که بخش قابل توجهی از آن در حوزه‌ی استان گیلان قرار گرفته است و تاریخچه‌ی پژوهش‌های باستان‌شناختی دریایی پیرامون دریای کاسپی به اواخر دهه 1970 میلادی بر می‌گردد.
وی در ادامه بیان کرد: تا کنون بیش از سه شناور تاریخی در منظر دریایی استان گیلان کشف شده که برای نخستین بار در سطح کشور پرونده ثبت جزئیات شناور چوبی قروق در شهرستان تالش با فرمتی ویژه در سال قبل به دبیرخانه شورای ثبت ملی کشور ارائه شد. در پرونده فوق الذکر به پیشنه مطالعات باستان‌شناختی‌دریایی در کرانه‌های جنوبی دریای‌کاسپی، مواد و قواعد کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی دریایی [زیرآب]یونسکو، موقعیت جغرافیایی شناور، مشخصات محوطه مانند: پوشش‌گیاهی، نوع کف محوطه، محیط اطراف و عوامل اختلال، شرح و مشخصات بدنه‌ی شناور، الوارها و تیرهای چوبی/چفت و بست‌ها، مصنوعات، اطلاعات ثبت و ضبط و وضعیت حفاظت اشاره شد.
او ادامه داد: مقرر شد پس از پایان فرآیند رسمی ثبت بقایای چوبی شناور قروق در دبیرخانه شورای ثبت ملی وارد فاز جدیدی خواهیم شد تحت عنوان« مرمت و بازسازی کشتی تاریخی قروق» در فاز مذکور حتی الامکان از به روزترین روش‌های مرمت، حفاظت و پایش برای کشتی‌های تاریخی که در سطح جهان رایج است استفاده خواهیم کرد و افزون بر آن تمام تلاشمان را خواهیم کرد تا کلیه عناصر شناور تاریخی مذکور را در یک محیط دیجیتال توسط متخصص مجرب برای نمایش در مکان‌های عموی مخصوصاً موزه‌های دریایی بازسازی کنیم. شایان ذکر، امیدواریم که فرآیند مذکور نیز بر روی شناورچوبی الله رود رودسر نیز اجرا شود.
انتهای پیام/
