در میان انواع نمایش‌های سنتی ایرانی که شاید بیشتر از بقیه مورد توجه خاص و عام قرار می‌گیرد و از آن به‌عنوان میراث فرهنگی هنری گران بهایی یاد می‌شود تعزیه است. نمایش سنتی تعزیه به‌دلیل قدمت و قداست خاص و نیز به‌دلیل ارزش‌های نمایشی‌اش از ارج و منزلت والایی در میان ایرانیان و نیز حتی خارجیان برخوردار است. این نوع نمایش همچنین به‌دلیل آنکه با روحیه و عواطف مذهبی مردم رابطه‌ای نزدیک دارد توانسته به این توفیق برسد که همچنان زنده و پابرجا بماند و سینه به سینه و نسل به مورد توجه همه اقشار مردم قرار بگیرد. تعزیه یا شبیه‌خوانی تنها مربوط به نمایش‌های دینی حزن آلود نمی‌شود بلکه نمایش‌های خنده‌آور و شادی را هم در بر می‌گیرد. در واقع اگر بخواهیم ریشه‌های تاریخی نمایش آیینی سنتی تعزیه یا شبیه‌خوانی را بررسی کنیم باید به دوران سوگ سیاوش و زمان کیکاووس و افراسیاب نگاهی بیندازیم.

از مراکز مهم تعزیه در استان قزوین علاوه بر شهر قزوین می‌توان به روستای حصارخروان و زرجه‌بستان در شهرستان آبیک اشاره کرد

هنر تعزیه در سال ۲۰۱۰ به نام ایران در فهرست میراث ناملموس جهانی به ثبت یونسکو رسیده است.

انتهای پیام/