به گزارش میراثآریا به نقل از روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، لیلا گرگری سرپرست هیأت باستانشناسی 29 تیر 1400 با اعلام این خبر گفت: «محوطه وسیع خلیلآباد با 1200 متر طول در جهت شمالیجنوبی و 500 متر عرض در جهت شرقیغربی در شهرستان شوط استان آذربایجان غربی واقع شده است.»
او با اشاره به قرارگیری این محوطه بر فراز یک برجستگی طولی مشرف به رودخانه که بر سطح آن شواهد چیدمانهای مدور سنگی دیده میشود، افزود: «متأسفانه این چیدمانها توسط حفاران غیر مجاز تخریب شدهاند.»
این باستانشناس،هدف از گمانهزنی در این محوطه را شناسایی دورههای فرهنگی و گستره اصلی و واقعی محوطه به منظور جلوگیری از تخریب این اثر مهم فرهنگی اعلام کرد.
سرپرست هیأت باستانشناسی تصریح کرد: «براساس گمانهزنیهای انجام شده و بررسی فشرده سطح محوطه و مستندنگاری تمام عارضههای سطحی اعم از چالههای متعدد حفاری غیرمجاز میتوان گفت محوطه خلیلآباد شوط حداقل در دو بازه زمانی مورد استفاده جوامع انسانی بوده است.»
او گفت: «فراوانی قطعات ابزار سنگی شاخص از نوع تراشه و سنگ مادر (از جنس سنگ چرت) مشخص میکند برای اولین بار در دوره پارینه سنگی از این محوطه استفاده شده است.»
او در پایان تصریح کرد: «با توجه به فراوانی دستساختههای سنگی بر روی سطح محوطه و همچنین وجود قطعات شاخصی همچون سنگ مادرها، تراشهها و بهخصوص تبردستی شناساییشده میتوان دیرینگی نسبی محوطه را تا دوران پارینه سنگی به عقب راند.»
انتهای پیام/