عبدالرسول وطن‌دوست، چهره ماندگار میراث‌فرهنگی در یادداشتی پیرامون افتتاح نمایشگاه «شکوه ایران باستان» در چین نوشت: میراث فرهنگی زبانی جهانی است. به‌همین دلیل است که از میراث مشترک بشری هم سخن به‌میان می‌آید. حفاظت از میراث‌فرهنگی ملموس فرآیندی است که از ادراک و شناخت (پژوهش) در مورد اثر فرهنگی آغاز و با انجام عملیاتی همچون مستندسازی و مستندنگاری، درمان، مرمت، تحکیم و ... ادامه یافته و به معرفی می‌رسد.

حفاظت فرآیندی همیشگی است، یعنی اثر فرهنگی باید پیوسته تحت نظر باشد تا عوامل تخریبی مؤثر بر آثار، خللی بر آن وارد نیاورند. بنابراین حفاظت فعلی است که اجرای آن در مورد آثار همواره ادامه دارد. حراست و ترویج میراث ناملموس هم به‌همین ترتیب به پژوهش، مستندسازی، پاسداری، حفظ و حراست و شاید از همه مهم‌تر، معرفی، نیازمند است. آغاز فرآیند حفاظت و حراست از مواریث ملموس و ناملموس از ثبت، که خود به پژوهش محتاج است، در فهرست‌های ملی و جهانی آغاز می‌شود. ثبت نقطه‌ی آغاز رسیدگی به این‌گونه آثار است. بعد از ثبت باید به حفاظت و حراست و معرفی پرداخت. حفاظت از میراث فرهنگی امری ملی است. همه باید برای حفظ، نگاه‌داری و اعتلای این ثروت ملی تلاش کنند.

معرفی را شاید بتوان مؤثرترین ابزار حفاظت و حراست دانست. از راه معرفی است که می‌توان توجه بیشتر جوامع را  نسبت به ارزش‌های میراث‌فرهنگی و به بیان دیگر ثروت‌های فرهنگی، جلب و معطوف کرد. این‌گونه است که دیری نخواهد پایید که تمامی آحاد جامعه نسبت به حفاظت از این گنجینه‌ی عظیم، که نقشی بی‌مانند در توسعه‌ی پایدار کشورها دارد و روز به روز هم ارزش افزون‌تری پیدا می‌کند، حساس می‌شوند. از این راه است که همه متوجه نقش ماندگار این ثروت در بهترشدن شرایط عمومی زندگی نسل فعلی و نسل‌های آینده می‌شوند.

برای معرفی، راه‌های گوناگون و فراوانی وجود دارد. ثبت ملی و جهانی یکی از این راه‌هاست. پیمان‌نامه‌ حمایت از میراث فرهنگی طبیعی و فرهنگی جهان (کنوانسیون ۱۹۷۲)، همانند چراغ پرنوری است که یکی از این راه‌ها را روشن و در نتیجه رسیدن به مقصد را میسر می‌کند. راه دیگر توجه و سرمایه‌‎گذاری در امر موزه و موزه‌داری و برگزاری نمایشگاه‌های ملی و جهانی است. از این طریق است که می‌توان به زبان مشترک جهانی دست یافت و هم فرهنگ خود را به دیگران شناساند و هم با تاریخ و فرهنگ دیگران آشنا شد. برگزاری نمایشگاه‌ شکوه ایران باستان، که در حال حاضر در کشور چین برپاشده است، می‌تواند کمک شایانی برای پیشبرد فرآیند معرفی تاریخ و فرهنگ کشورمان باشد.

انتهای پیام/