نمایشگاهی با معلولان نداشته‌ام!

حدود ٢٠ سال است که خود را به عنوان یک هنرمند می‌شناسد؛ عمری که دیگران او را به عنوان یک هنرمند شناختند اما کمتر است. می‌گوید برای ورود به دنیای هنر با چالش‌های متفاوتی مواجه بوده و بالاخره پس از فراز و نشیب‌های بسیار خود را به عنوان یک هنرمند به دیگران شناسانده است و حالا فقط با هنرمندانی که معلول نیستند، نمایشگاه برگزار می کند. 

میراث آریا: نشسته است روی ویلچر برقیش و از میان آثار به نمایش درآمده در حال گذر است. بخشی از آثار جشنواره سرو سیمین در سالن آیینه برج آزادی به نمایش درآمده است؛ آثار هنرمندانی از افغانستان، لبنان، تایلند، ازبکستان، آذربایجان و... . او از میان آثار هنرمندان خارجی که در وسط سالن چیدمان شده به سرعت و مسلط عبور می‌کند و با رسیدن به گوشه نمایشگاه از سرعتش می‌کاهد. کاپشنی به رنگ آبی آسمانی به تن دارد و کلاه بر سر گذاشته است. معلولیتش موجب گوشه‌گیری‌اش نشده و ضمن گفت‌وگو با بازدیدکنندگان نظرشان را درباره اثری که خود خلق کرده جویا می‌شود. 

اثرش در گوشه سالن قرار گرفته و از دیدی مناسب برخوردار است. چیدمانش طوری است که از چشم هیچ یک از بازدیدکنندگان پنهان نخواهد ماند.

بر چهره سبزه‌اش لبخندی نشسته و از نمایش آثارش در کنار هنرمندانی که معلول نیستند با افتخار صحبت می‌کند: حدودا ٢٠ سال است که به ساخت آثار هنری مشغولم. در چند رشته هنری کار کرده‌اند و مدتی است به عنوان کارآفرین برتر تهران شناخته شدم.

 ادامه می‌دهد: به معلولان هنر آموزش می‌دهم و به آن‌ها یاد می‌دهم که وارد بازار کار شوند.

همچنان که لبخند می‌زند،‌ می‌گوید: مسیر من برای ورود به بازار کار خیلی سخت بود.

چشمانش را به یکدیگر می‌فشارد و با وجود اینکه برای صحبت کردن دارای بعضی موانع جسمانی است، دوباره و با تاکیدی ویژه می‌گوید: خیلی سخت!

شرح می‌دهد: خیلی سخت خودم را به جامعه معرفی کردم تا بخواهم خودم را جا بیاندازم دو یا سه سال طول کشید تا قبول کنند من با هنرمندان سالم تفاوتی ندارم و راه سختی در پیش داشتم. می‌گفتند تو مشکل داری و برایشان سوال بود که چگونه می‌توانم کار کنم. بسیار برای معرفی خودم تلاش کردم تا با من آشنا شده و متوجه شدند که من هم می‌توانم مثل خودشان کار کنم.

نمایشگاهی با معلولان نداشته‌ام!

او می‌گوید: بیشتر با هنرمندانی که معلول نیستند نمایشگاه برگزار می‌کنم. علاقه‌ای به حضور در نمایشگاه معلولان ندارم چرا که آثار معمولا کمی بیشتر از قیمت واقعی خریداری می‌شود در حالی که فقط برای یک بار اتفاق می افتد. الان نمایشگاه بچه‌های بهزیستی فقط مخصوص آنهاست و رقابت جدی وجود ندارد. این باعث می‌شود بچه‌های معلول با بچه‌های سالم در یک نمایشگاه شرکت نکنند. این رقابت درستی نیست و به هنرشان لطمه می‌زند.

این هنرمند عقیده دارد هنر باید کاربردی باشد و اگر کاربرد داشته باشد هنرمند موفق‌تر خواهد بود. 

او می‌گوید: اگر هنر کاربردی باشد خوب فروش می‌رود و هنرمند معلول مستقل می‌شود. نباید به دلیل اینکه هنرمندی معلول است کارش را غیرواقعی قیمت‌گذاری کرد. دوست دارم کاری که از من خریده می‌شود واقعا استفاده شود و خرید آن از ترحم نباشد.

او درباره مناسب‌سازی فضا برای ترددش با ویلچر نیز می‌گوید: در این نمایشگاه که در برج آزادی برگزار شد مشکلی نداشتم، در نمایشگاه های بین‌المللی که برگزار شده هم معمولا مشکل نداشته‌ام.

او در زمینه پنج هنر فعالیت کرده و می گوید که در زمینه چرم، چوب، معرق، مشبک، گره چینی و بافت گلیم و فرش فعال است. 

هشتمین جشنواره صنایع دستی و هنر های سنتی فجر از ٢٧ اسفند ماه در برج آزادی تهران برگزار شده و فردا اول اسفند ماه اختتامیه آن برگزار خواهد شد.

انتهای پیام/

کد خبر 1402120100014
دبیر مریم قربانی‌نیا

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha