وي با بيان اينکه تا سال 1339 در مسجد جامع کوهرشاد در هنر کاشيسازي استغال داشته است، افزود: کار کاشيکاري بسياري از اماکن مذهبي و تاريخي استان خراسان وقت را به اتمام رساندهام.
عباسنژاد در ادامه با اشاره به سختي کار و نداشتن تمايل جوانان به آموزش اين هنر- صنعت يادآور شد: در حال حاضر در استان خراسان رضوي تعداد کساني که در اين فن مشغول به فعاليت هستند بسيار اندک است.
هنرمند کاشيساز مشهدي اماکن مذهبي و تاريخي کشور را مورد توجه قرار داد و گفت: با اينکه در ايران اماکن مذهبي زيادي هست که همگي به تزيين و کاشيکاري نيازمندند، به گسترش اين حرفه کمتر توجه شده است.
وي تصريح کرد: کاشيکاري از روشهاي دلپذير تزيين معماري در تمام سرزمينهاي اسلامي است.
عباسنژاد در ادامه گفت: تحول و توسعه کاشيها از عناصر خارجي کوچک رنگي در نماهاي آجري آغاز و به پوشش کامل بنا ميانجامد.
وي با بيان اينکه لعاب، مهمترين کاشيسازي است، تصريح کرد: لعاب سطحي شيشهاي مانند است که عملکرد تزييني و کاربردي دارد.
هنرمند کاشيساز مشهدي افزود: کاشيهاي لعابدار نه تنها موجب غناي سطح معماري مزين به کاشي ميشود، بلکه به عنوان عايق ديوارهاي ساختمان در برابر رطوبت و آب عمل ميکند.
يک کارگاه کاشي پزي هفت رنگ در کشور مالزي به همت اين هنرمند داير شده است.
عباسنژاد در پايان از مساجد شهر کوالالامپور و مساجد چند شهر ديگر مالزي به عنوان اماکني ياد کرد که کار تزيين آنها با کاشي را انجام داده است.
S/H/114
انتهای پیام/