علي رودباريان ادامه داد: جاجيم به لحاظ نقش و نگار طبيعي، زنده بودن رنگ و مقاومت از جمله زيباترين و با صرفه‌ترين دست بافته‌اي است که علاوه بر استفاده در داخل خانواده‌ها امروز براي امور تزئينات در مراسم‌ها و آئين‌هاي سنتي نيز کاربرد دارد.
وي با اشاره به اينکه در زمان‌هاي نه چندان دور بخش عمده اي از درآمد روستانشينان از محل بافت و عرضه جاجيم تأمين مي‌شد، اظهار داشت: بي‌توجهي به اين صنعت دستي ديرپا، زمينه منسوخ شدن هنر جاجيم‌بافي و کاهش تربيت هنرمندان تازه نفس را فراهم کرده است.
اين صنعتگر صنايعدستي تصريح کرد: به رغم وجود فرش‌هاي دست بافت و ماشيني نفيس در بازار، جاجيم همچنان جايگاه، نقش و نگار طبيعي، زيبايي و با صرفه بودن خود را حفظ کرده است.
وي با بيان اينکه براي رونق اين حرفه بايد کارگاه‌هاي اختصاصي در روستاها ايجاد و به اين ترتيب مشکل مکاني هنرمندان اين صنعت مرتفع شود، اظهار داشت: ضعف مکان توليد براي اغلب رشته‌هاي کارگاهي صنايعدستي در کشور ما موضوع تازه‌اي نيست.
رودباريان در ادامه اظهار داشت: صنعت دستي که هويت فرهنگي محسوب مي‌شود نه تنها نبايد مورد بي‌‌مهري قرار گيرد بلکه بايد به طور جدي نيز مورد حمايت قرار بگيرد.
اين هنرمند گيلاني جاي تحقيقات آسيب‌شناسي را در بخش صنايع‌ستي کشور خالي دانست و افزود: جاجيم بافي يکي از رشته‌هايي است که با وجود قدمت زياد در حال فراموشي است که در حال حاضر بررسي علل از ميان رفتن اين رشته‌ها از اهميت بسزايي برخوردار است.
وي خاطرنشان کرد: در ميان مسئولان صنايعدستي کشور صحبت از کاربردي کردن رشته‌هاي صنايعدستي زياد به ميان مي‌آيد اما تا به حال شاهد هيچ گونه تلاشي در اين بخش نبوده‌ايم.
علي رودباريان يادآور شد: جاجيم يک هنر سنتي است که امروز از زيرانداز به ميان قاب‌هاي ديوار رفته است و تمام نگراني هنرمندان اين است که اين رشته کهن جايگاه خود را به عنوان يک کالاي تزييناتي نيز از دست بدهد./111
انتهای پیام/
