نويسنده در ابتداي اين کتاب با اشاره به اين‌که در زمينۀ آشپزي و خوراکي‌ها نوشته‌هاي زيادي وجود ندارد، بر شناسايي هرآنچه در اين خصوص به دست مي‌آيد، تأکيد کرد.
وي در ادامه از نشانه‌هاي مسلم ورود خوراکي‌هاي ايراني ميان ملل همجوار را وجود نام پختني‌هاي ايراني دانسته که در متون آشپزي هند و ترک و بهطور معرب شده در متون طبخ عربي ديده مي‌شود.
«جامع‌الصنايع» رسالهاي است در آشپزي که مؤلفي ناشناخته آن را در دورۀ قاجار به رشتۀ تحرير درآورده است.
انتشار اين رساله و رسالههايي در زمينههاي مشابه از آنرو حائز اهميت است که گسترۀ مدنيت ايراني را در اين موضوع بيشتر نشان ميدهد و در عين حال زمينه فراهمآوري فرهنگ و واژگان خوراک‌ها و ابزارهاي کاربردي در پختن آنها را به وجود ميآورد./122
انتهای پیام/
