غلامرضا بنی اسدی- دیروز که مردان هزاره های پیش دل زمین را می کاویدند و قنات می ساختند شاید همه هدف شان رسیدن به آب بود تا جاری شود و لب های زمین را سیراب کند و از دل زمین روزی ساکنان زمین را به دست دهد. روزی که آب به مظهر قنات رسید و کاریز شکل گرفت خدا می داند چه کردند مردمان آن حوالی و چه خنده هایی بر لب مردمان نشست که صدای پای آب را با سیمای روح بخش آن دیدند. آن روز شاید خبر قنات و جریان آب آن از چند پارچه آبادی نگذشت اما امروز چند هزار سال بعد صدای کلنگ های مردان هزاره های پیش به گوش مردمان 2016 میلادی و 1437 هجری قمری و 1395 هجری شمسی و همه تقویم ها رسیده است. آن روز ها به دنبال \"آب\" بودند برای پهنه ای محدود اما امروز نقش \"آبرو \" زده اند برای همه  گستره جغرافیایی که نام ایران دارد. امروز می توان قلم برداشت و نوشت که میراث کهن، عزت نو می آورد و نام بلند میهن عزیز را به  خطی می نویسد و به زبانی فریاد می کند که همه جهانیان بشنوند و دریابند دیرینگی  این ملک سر فراز را. می توان برای همه روزنامه ها تیتر زد که قنات های ایران 20 گرفتند. می توان نوشت ایران با 11 قنات، 20 گرفت. می شود با فونت درشت نوشت یونسکو به ایران 20 داد می توان با واژ قنات و عدد 11 و رتبه 20 ده ها تیتر ساخت و منتشر کرد، چه خبری مسرت بخش آمده است؛ پرونده زنجیره ای یازده قنات ایرانی به عنوان بیستمین میراث فرهنگی ایران در چهلمین اجلاس میراث جهانی یونسکو که هم اکنون در استانبول درحال برگزاری است به ثبت جهانی رسید. به گزارش میراث آریا(chtn) محمد حسن طالبیان با اعلام این خبر گفت: این اثر بر اساس دو معیاراز 6 معیار فرهنگی  کمیته میراث جهانی شامل گواهی بی‌همتا یا دست‌کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی و  نمونه‌ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحله مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد در فهرست میراث جهانی قرار گرفت. به گفته وی پرونده قنات ایرانی یکی از قوی ترین پرونده های نشست است که مورد توجه اکثریت اعضاء حاضر در نشست قرار گرفت. به گزارش میراث آریا(chtn) محمد حسن طالبیان با اعلام این خبر گفت: این اثر بر اساس دو معیاراز 6 معیار فرهنگی  کمیته میراث جهانی شامل گواهی بی‌همتا یا دست‌کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی و  نمونه‌ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحله مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد در فهرست میراث جهانی قرار گرفت.  می توان این خبر را منطقه ای و استانی هم باز خواند و برای روزنامه های محلی که در جغرافیای صاحب این قنات ها هم منتشر می شود تیتر هایی ساخت که غرور منطقه ای شان را ارتقا بخشد، چه پراکندگی این قنات ها در چند استان ، مردمان دیار های مختلف را در این انتخاب صاحب احترام مضاعف و خبری را تولید می کند که ارزش مجاورت را، برای مردمان آن سامان برجسته می کند و می توان گفت تیتر های روزنامه ها و نشریات خراسان رضوی و جنوبی و اصفهان و کرمان و....به سمت برجسته سازی این توفیق خواهند رفت چه؛ عمیق‌ترین قنات ایران، قنات قصبه‌ گناباد است که مادر چاه آن ۳۵۰ متر عمق دارد و حتی زلزله‌های بزرگ نیز تاکنون به آن آسیبی نرسانده است. طولانی‌ترین قنات ایران قنات زارچ یزد با طول ١٠٠ کیلومتر و تعداد چاه‌های آن ۲۱۱۵ حلقه است. پرآب‌ترین قنات ایران، قنات اکبرآباد فسا در استان فارس است. قنات‌های تهران و ری که دشت ورامین را آبیاری می‌کردند تا ٣٠ سال قبل جزو پرآب‌ترین قنات‌های دنیا بودند ولی در ٢٠ سال گذشته به دلیل تخریب مادر چاه‌ها و عدم لایروبی از رونق افتاده‌اند. عجیب‌ترین قنات ایران قنات دوطبقه‌ مون اردستان است که حدود ٨٠٠ سال پیش احداث شده است. این قنات چاه‌های مشترک ولی مادر چاه‌ها و مظهر متفاوت دارد. قنات های زارچ و حسن آباد مهریز در استان یزد، قنات ابراهیم آباد اراک در استان مرکزی، قصبه گناباد و بلده فردوس در خراسان، دو قنات در میمه و وزوان در استان اصفهان، قنات دوطبقه اردستان، جوپار، اکبر آباد و قاسم آباد بروات در استان کرمان ازدیگر قنات های این پرونده است که درقالب پرونده قنات ایرانی به ثبت جهانی رسید. باری، اگر صدای تیشه فرهاد در بیستون پیچید و هنوز صدای \"شیرین \" آن گوش عاشقان را می نوازد، صدای تیشه قهرمانان بی نام و لی پرنشان قنات ها، در یونسکو پیچید و امروز نام ایران را \"شیرین\"  در صفحات ممتاز تاریخ می نشاند.

انتهای پیام/