آغاز هفته میراثفرهنگی و روز جهانی موزهها بهانهای است تا به ارزیابی و بررسی میزان توجه این حوزه به آموزش و معرفی تاریخ و تمدن کشور و منطقه به کودکان بپردازیم.
اهمیت دوران کودکی سالهاست که در کشورهای توسعهیافته مطرحشده و بر همگان واضح است که اعتلای کشورها و تمدنها در گرو سرمایهگذاری بر روی نیروهای انسانی در حال رشد است.
ایجاد علاقه در نسل آینده نسبت به تاریخ و فرهنگ کشور، ادبیات، اشیا موزهای، فضاها و بناهای تاریخی همه میتوانند به ابزاری بدل شوند که از طریق آموزشهای غیرمستقیم تأثیر بسزایی بر ذهن کودکان داشته باشند.
برگزاری نشستهای تخصصی کودک و میراث، برگزاری تور پژوهشی عروسک در موزهها، برگزاری برنامه آشنایی کودکان با موزهها و درنهایت ایجاد موزه تخصصی کودک ازجمله اقداماتی است که انتظار میرود متولیان امور میراثفرهنگی استان و کشور به آن توجه داشته باشند.
بیشک نقش موزهها در آموزش کودکان و بزرگسالان در پیوند با هویت انسانی، تاریخی و اجتماعی بیهمانند است؛ پدیدهای که از سوی نهادهای دولتی و مدنی کمتر درک میشود. دیدن، یک امر آموزشپذیر است و مخاطبان موزههای ما از کودکی هیچ دوره و کارگاهی درباره حضور و نقش خود در موزهها ندیدهاند. کودکان ما نه جایی در موزههای همگانی دارند و نه خود صاحب موزهای هستند.
نخستین موزه کودکان جهان، موزه بروکلین در سال ۱۸۹۹ پایهگذاری شده، پسازآن موزه بوستون در سال ۱۹۱۳ راهاندازی شد، چند صدسال از پایهگذاری نخستین موزه کودکان در جهان میگذرد، اما متأسفانه در کشور و منطقه آذربایجان شرقی که یکی از استانهای پیشرو در حوزه موزهداری است، اهمیت این موضوع بهطور کامل درک نشده است.
بیاغراق نهادهای دولتی و مدنی در کشور و استان از اهمیت موزههای کودکان یا موزههای کودک محور، نقش آموزش اکتشافی موزهها و نقش تمدن ساز موزههای کودک محور غافل شدهاند و این در حالی است که این خطه سرشار از روایت و میراثهای غنی است که میبایست نسل آینده با این هویت اصیل آشنا شود.
لازم به ذکر است که بسیاری از موزههای برجسته کودکان در جهان، برآیند مشارکت سرمایهگذاران خصوصی نیز بوده که از خود چنین نهادهایی را به یادگار گذاشتهاند، بنابراین در کنار نهادهای دولتی، مشارکت بخشهای خصوصی در ایجاد موزه کودک امری بدیهی و لازم است.
انتهای پیام/