به گزارش میراث آریا، علی بویری، مدیر پایگاه میراث جهانی شوش گفت: هر ساله روز ۱۸ آوریل از سوی ایکوموس (شورای بین‌المللی بناها و محوطه‌های تاریخی) به عنوان روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی نامگذاری می‌شود.

او ادامه داد: برای گرامیداشت این روز نشست تخصصی با موضوع تاب‌آوری میراث جهانی شوش در برابر بحران‌ها در سالن قلعه باستان‌شناسی با حضور کارشناسان حوزه میراث فرهنگی شهرستان شوش برگزار شد.

مدیر پایگاه میراث جهانی شوش بیان کرد: جنگ‌ها و بحران‌های منطقه در گذشته تا به امروز تغییرات اقلیمی و پدیده‌هایی طبیعی مانند باران‌های سیل‌آسا و افزایش دمای زمین، خطراتی جدی برای بسیاری از محوطه‌های تاریخی در سطح جهان ایجاد کرده است.

بویری افزود: شعار امسال «میراث در معرض بحران‌ها» نامگذاری شد و از همه کشورهای عضو درخواست کرده است اقداماتی را برای افزایش آگاهی جامعه جهانی جهت شناخت و حفاظت از بناها و محوطه های تاریخی انجام دهند.

مدیر پایگاه میراث جهانی شوش از برنامه‌ریزی برای تشکیل «کمیته ویژه مدیریت بحران» در محوطه‌های تحت پوشش این پایگاه خبر داد و تصریح کرد: حفاظت از میراث جهانی شوش تنها با همکاری نهادهای علمی، اجرایی و جوامع محلی ممکن است و ما متعهد به اجرای طرح‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت برای صیانت از این سرمایه بشری هستیم.

همچنین مهدی امیدفر، کارشناس ارشد باستان‌شناسی پایگاه میراث جهانی شوش، در این نشست تاثیرات مخرب انسانی و طبیعی از گذشته تا به امروز را تشریح کرد.

این باستان‌شناس با اشاره به تاثیرات ناشی از بارش‌های ناگهانی و سیل‌آسا بر سازه‌های باستانی از جمله کاخ آپادانا گفت: خطر آتش‌سوزی در عرصه محوطه تاریخی شوش متاثر از خشکی پوشش گیاهی و افزایش دمای هوا است.

امیدفر معتقد است،‌ برای مقابله با این تهدیدها و پیشگیری از آسیب‌ها باید ادامه برنامه اطلاح شیب‌بندی و هدایت آب‌های سطحی با توجه به توپوگرافی محوطه، حذف مداوم پوشش گیاهی خودرو، استحکام‌بخشی و اجرای جداره حفاظتی در محدوده‌های در  معرض آسیب و ادامه فعالیت‌های پژوهشی صورت پذیرد.

در ادامه، آتنا قربانی، کارشناس ارشد مرمت بناهای تاریخی پایگاه میراث جهانی شوش، با اشاره به مبانی نظری و معانی حفاظت از آثار تاریخی اظهار کرد: این شناخت و درک است که مسیر مرمت و حفاظت یک اثر باستانی را مشخص می‌کند.

او که سخنرانی خود را با  عنوان «تبیین بن‌مایه‌های حفاظت از میراث ارزشمند معماری ایران با تاکید بر بن‌مایه‌های فهم و ادراک» ایراد می‌کرد، خاطرنشان کرد: حفاظت بیش از آنکه یک فن برای نگهداری اثر باشد امری فرهنگی و شناختی است.

کارشناس ارشد مرمت بناهای تاریخی پایگاه میراث جهانی شوش با یادآوری این مطلب که از قرن نوزدهم میلادی تاکنون تفسیر اثر به عنوان پایه حفاظت شناخته شده است، ادامه داد: رویکردهای حفاظت همواره بر مبنای درک و دریافت صورت پذیرفته است.

قربانی در همین زمینه افزود: تاریخ نظریه‌های فهم و دریافت اثر هنری نشان می‌دهد که دریافت اثر میان هنرمند، اثر و مخاطب در گردش است؛  اگرچه در هر زمان یکی از این وجوه پررنگ‌تر می‌شود.

او تاکید کرد: در امر حفاظت چون هر اثر برای خود موجودیتی مستقل و منحصربفرد دارد حفاظت‌گر باید در تعامل دیالکتیکی بین خود و اثر اجازه دهد تا معانی اثر گشوده شود.

انتهای پیام/