احمدرضا درویش، فیلمساز سرشناس سینما و تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار مبراثآریا با اشاره به جایگاه راهبردی میراثفرهنگی در حیات ملی کشور اظهار داشت: آنچه در طراحی و تدبیر برای پاسداری از میراث اهمیت دارد، نگاه کلان و ترکیب درست عناصر فرهنگی است؛ زیرا میراثفرهنگی نه یک مفهوم محدود، بلکه ستون هویت ملی و شاکله خاطره تاریخی ماست.
او با بیان اینکه سیاستگذاری فرهنگی نیازمند نهادهای اندیشهورز و شوراهای دائمی است، افزود: برای راهبری مستمر این حوزه باید به تنوع دیدگاهها توجه کرد؛ زیرا برخورداری میراثفرهنگی از نظریات گوناگون به غنای آن میافزاید و این امر تضمین میکند که این سرمایه عظیم ملی در آینده نیز پایدار بماند.
درویش با تأکید بر نقشآفرینی هنرمندان و اندیشمندان در این عرصه ادامه داد: هنرمندان و فعالان فرهنگی بهمثابه یک خانواده، حافظان میراث معنوی و تاریخی ایراناند و حضور آنان در کنار مردم میتواند به تقویت هویت ملی و تحکیم همبستگی اجتماعی منجر شود.
این کارگردان صاحبنام در توصیف ماهیت میراثفرهنگی کشور خاطرنشان کرد: ایران فقط تهران نیست؛ بلکه رنگینکمانی است از آداب، زبانها، پوششها، آیینها و فرهنگها. میراثفرهنگی همان قطاری است که از همه استانها عبور میکند و از تمامی جلوههای تاریخی، هنری و معنوی ایران بهره میگیرد. این تنوع، نه تهدید که ثروتی ملی و بیبدیل است.
او افزود: برای یک فیلمساز و هنرمند، توجه به میراثفرهنگی فرصتی است برای بازاندیشی مفاهیم؛ چرا که این میراث به ما میآموزد چگونه گذشته را با آینده پیوند بزنیم و چگونه در جهان معاصر با هویتی مستقل سخن بگوییم.
درویش در بخش دیگری از سخنانش، میراثفرهنگی را بستری برای همافزایی همه هنرها و اندیشهها دانست و گفت: نگارگری، موسیقی، سینما، آیینها، تاریخ، صنایعدستی و نمایش، همه در یک نقطه به هم میرسند و این پیوند، هویت ایرانی را بازتعریف میکند؛ پیوندی که بیتردید در هیچ حوزه دیگری تکرارشدنی نیست.
وی تأکید کرد: اگر جشنوارهها و رویدادهای فرهنگی هرکدام به یک شاخه خاص محدود میشوند، میراثفرهنگی شاخهها را به هم پیوند میزند و کل درخت هویت ملی را شکل میدهد. این گستردگی، مزیت بزرگ ایران است و باید در سیاستگذاریهای فرهنگی جایگاهی محوری داشته باشد.
این کارگردان برجسته در پایان یادآور شد: میراثفرهنگی با مردم تعریف میشود. جامعهای که بخواهد هویت، خاطره و خیال داشته باشد، باید میراث خود را پاس بدارد. ما تنها زمانی میتوانیم آیندهای روشن بسازیم که گذشته خود را بشناسیم و آن را همچون سرمایهای ملی به نسلهای بعدی منتقل کنیم.
انتهای پیام/
نظر شما