حافظ، آن آگاهِ بی‌ادعا، در بازیِ نظر، پرده از حقیقت برمی‌دارد؛ و ما، بی‌خبران، زنده‌ایم در سایه‌ی گمان. او چون آفتاب، همان است که نمود؛ بی‌نقاب، بی‌تزویر. و آنان که در آیینه‌ی او نگریستند، دانستند که راز، نه در کلام، که در نگاه است. امروز، به احترام آن جانِ روشن، در بزرگداشت او سر فرو می‌آوریم و زمزمه می‌کنیم: «من چنینم که نمودم، دگر ایشان دانند.»