در ظلمت‌ترین لحظات، وقتی یأس در می‌کوبد، حافظ نجوایی از ژرفای جان دارد: "ای رهرو سرگشته! از در مأیوسی مرو." بانگ برآور که این نومیدی، حجاب ابلیس است. به فال نیک بنگر و بر درگاه حکمت بکوب؛ چه بسی که قرعهٔ دولت، در این حیرانی، به نام تو افتد.