به گزارش میراث آریا؛ نشست تخصصی حریم با حضور امیر ارجمند، رییس اداره حرایم آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی در معاونت میراث فرهنگی کشور و علیرضا قلی‌نژاد، معاون فناوری و کاربردی سازی پژوهشکده میراث فرهنگی، در پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد.

این نشست در چارچوب سلسله گفت‌وگوهای تخصصی حوزه ثبت و حریم آثار تاریخی برگزار شد و به بررسی چالش‌ها و راهبردهای موجود در تعیین حریم آثار فرهنگی اختصاص داشت.

در آغاز نشست، علیرضا قلی‌نژاد با اشاره به نقش بنیادین حریم در حفاظت از میراث فرهنگی، گفت: حریم صرفاً مرز فیزیکی یک اثر نیست، بلکه لایه‌ای از روابط فرهنگی، اجتماعی و کالبدی است که باید در طراحی‌های شهری و برنامه‌ریزی‌های کلان مورد توجه قرار گیرد.

او افزود: پژوهشگاه در تلاش است با همراهی اداره کل ثبت و حریم، سندی جامع و کاربردی تدوین کند تا بتواند به‌عنوان مرجع واحد در سطح کشور مورد استفاده قرار گیرد.

به گفته قلی نژاد هدف از برگزاری این سلسله نشست‌ها، گردآوری تجربه‌های میدانی و دیدگاه‌های کارشناسان و مدیران است تا در نهایت، مبنایی برای تدوین سند راهبردی ثبت و حریم فراهم شود.

امیر ارجمند در بخش دیگری از این نشست؛ ضمن تشریح چالش‌های موجود در حوزه تعیین حریم، گفت: بیش از نود سال از آغاز ثبت آثار تاریخی در کشور می‌گذرد، اما هنوز دستورالعمل مدون و واحدی برای تعیین حریم وجود ندارد. بخش زیادی از حریم‌ها بر اساس سلیقه فردی کارشناسان و بدون پشتوانه علمی تعیین شده‌اند و همین امر باعث ناهماهنگی در ضوابط اجرایی شده است.

او با اشاره به وجود بیش از ۳۵ هزار اثر ثبت‌شده در کشور و حریم مصوب تنها برای حدود چهار هزار اثر افزود: نبود اعتبارات اختصاصی، کمبود نیروی متخصص و طولانی بودن روندهای کارشناسی از مهم‌ترین موانع پیش‌روی تعیین حریم است. لازم است نگاه ما به حریم از سطح ضوابط فنی فراتر رود و ابعاد طراحی شهری، مردم‌شناسی و گردشگری را نیز در برگیرد.

ارجمند تأکید کرد: تا زمانی که دستورالعملی ملی و قابل استناد تدوین نشود، تعیین حریم همچنان به‌صورت سلیقه‌ای ادامه خواهد یافت و این مسئله حفاظت از آثار تاریخی را با خطر جدی روبه‌رو می‌کند.

 نشست «حریم ارجمند» با طرح پیشنهادهایی برای تشکیل کارگروه‌های تخصصی و گردآوری دیدگاه‌های کارشناسان در حوزه‌های مرتبط پایان یافت.

گفتنی است؛ هدف از این روند، تهیه سندی جامع و یکپارچه برای تعیین حریم آثار تاریخی است که بتواند مبنای عمل وزارت میراث فرهنگی در سال‌های آینده قرار گیرد.

انتهای پیام/