بر اساس گزارش‌هاي اعلام شده اين بقاياي گياهي در دو غار سنگي خشک در دره اوکزاکا در جنوب مکزيک يافت شده که هفت نمونه از غار گويلاناکوئيتز و سه نمونه نيز از غار سيلويا کشف شده است.
\"لينذا پري\" از کارشناسان موزه تاريخ طبيعي واشنگتن در اين مورد گفت: اين کشف نشان مي دهد که در آن دوره کشاورزي بسيار پيچيده و متنوع و طعم‌هاي واقعي غذا وجود داشته است، چرا که وقتي اقدامي مي‌توانند هفت نوع فلفل را پرورش دهند قاعدتاً خوش طعم را تهيه مي‌کرده‌اند.
\"کنت فلي\" و \"پري\" دو نفر از باستان‌شناسان دانشگاه ميشيگان نيز با تجزيه و بررسي اين بقايا اعلام کردند به نظر مي‌رسد آنها در غذاهايشان هم از فلفل‌هاي تازه و هم از نمونه‌هاي خشک شده استفاده مي‌کردند و اين فلفل‌هاي خشک شده که تا امروز به جامانده‌اند از ريشه جدا شده و کم‌کم خشک شده‌اند.
به عقيده اين کارشناسان مردم آن دوره از هر دو نوع فلفل استفاده مي‌کردند و فلفل‌هاي تازه را در غذاهايي که سريع آماده مي‌کردند به کار مي‌بردند و فلفل‌هاي خشک شده را در غذاهايي همانند گوشت و شبزيجات آبپز و يا براي پودر کردن در سس‌ها استفاده مي‌کردند.
باستان‌شناسان اعلام کردند که خشکي اين غارها سبب شده تا از سال‌هاي 500 تا 1500 بعد از ميلاد به عنوان مکان‌هايي مناسب براي نگهداري و ذخيره غذاها و ادويه‌ها استفاده شوند و به عنوان انبارهايي موقت براي کشاورزان نزديک شهر تاريخي ميتلا به شمار مي‌فته است.
پري افزود: بقاياي به‌جامانده در مناطق مختلف نشان مي‌دهد که مردمي که به زبان زاپوتک صحبت مي‌کردند در بخش‌هاي مختلف از انتهاي زمين‌هاي کنار رودخانه گرفتند تا تپه‌ها و کوهستان‌ها کشاورزي کردند و نشانگر آن است که در اين زمينه از اطلاعات کامل برخوردار بودند.
S/H/108
انتهای پیام/
