وي با اشاره به اينکه قدمت اين هنر ديرين در شيراز به دوران پيش از اسلام مي‌رسد، توضيح داد: قلمزني اين منطقه ريشه در دوران پيش از هخامنشي دارد و اين درحالي است که قلمزني اصفهان به دوران صفوي و پس از اسلام باز مي‌گردد.
هنرمند شيرازي افزود: در قلمزني شيراز از طرح‌هاي اسليمي و گل‌هاي شاه‌عباسي خبري نيست گل‌هاي موجود در باغ‌هاي شيراز، نظير گل سرخ و نسترن نقش اصلي اين هنر را تشکيل مي‌دهد.
حميدي با تأکيد بر اينکه در قلمزني شيراز قداست طرح‌ها رعايت مي‌شده است، خاطرنشان کرد: قلمزني نيز دقيقاً همچون طرح‌هاي تخت‌جمشيد به بهترين شيوه ممکن ارائه شده است؛ زيرا در آن زمان به اين توجه نمي‌شد که طرح تا چه اندازه زيباست، بلکه زيبا بودن هر يک از اجزاي اثر مهم بود تا به بهترين شکل ممکن نشان داده شود؛ ازجمله هيکل سربازهايي که صورتشان از نيم‌رخ و بدن آنها از تمام رخ نمايان است.
اين استان قلمزن که از 8 سالگي به حکاکي و قلمزني مشغول بوده و اين حرفه را به‌صورت اجدادي به ارث برده است، قلمزني شيراز را تأثير گرفته از نظر استاداني دانست که در اين زمينه فعاليت مي‌کنند و يادآور شد: اگر قرار باشد 10 استاد از شيراز، طرحي از داريوش را که بر تخت نشسته بر روي فلزني کنند، 10 اثر متفاوت با طرح‌هايي مجزا به جا مي‌ماند که هيچيک از آنها اشتباه نيست.
وي با بيان اينکه فرم قلم‌هاي شيراز کند و قلم‌هاي اصفهان تيز است، ادامه داد: در شيراز اغلب قلمزني‌ها روي طلا و نقره انجام مي‌شود و تنها کارآموزان طرح‌هاي خود را روي ظروف مسي اجرا مي‌کنند.
حميدي دوات‌گري يا ساخت ظروف را نيز در اجراي قلمزني روي آنها مؤثر خواند و ياد آور شد: ساخت ظروف بايد بر مبناي کاري که قرار است قلمزن شيرازي روي آن انجام دهد صورت گيرد.
وي با اشاره به حفظ ارزش زن در قلمزني شيراز، خاطرنشان کرد: به هيچ عنوان نمي‌توان طرح زن را به‌شکل طرح‌هاي مينياتوري موجود در قلمزني شيراز ديد؛ زيرا زن در اين هنر نماد امانتدار چرخ زندگي است.
حميدي، در پايان، کارهاي شيراز را ارگانيک و کار اصفهان را هندسي دانست و گفت: مينياتورهاي استاد فرشچيان يا صفوي در کار شيراز ديده نمي‌شود و اگر مينياتوري در کار باشد به سبک شيراز و با گل‌هاي موجود در باغ‌هاي شيراز است.
M/R/112
انتهای پیام/
