وي گفت: پس از تصويب طرح حفاري در سال 85، گونه‌شناسي، طبقه‌بندي و گاه‌شناسي اين محوطه در دوره اشکاني، از 10 اسفند 85 آغاز و تا 20 فروردين‌ماه 86 ادامه داشت، که سفال‌هاي بسياري شناسايي شد و براساس نتايج حاصل از گونه‌شناسي، قدمت آن به سده سوم پيش از ميلاد تا قرن دوم – سوم ميلادي مي‌رسد.
مهرآفرين ادامه داد: سفال‌هايي نيز از قرن 7 و 8 هـ.ق تا اواخر قاجاريه به‌دست آمده است، که به شکل قطعه‌هاي کوچکي از اسکان بومي‌هاي منطقه در آن محوطه باقيمانده بود.
وي تصريح کرد: پس از شناسايي سفال‌ها، معماري منطقه را نيز بررسي کرديم، اما چون تپه گوري کهنه مدتي در زير آب بوده، به‌دليل مصالح سست که براساس رطوبت و نمک از بين رفته بود، قادر به مشخص کردن سازه‌هاي معماري آن نبوديم؛ به اين ترتيب، تنها با توده‌‌اي حجيمي از گل مواجه شديم که به دوره اشکاني تعلق دارد.
عضو هيأت علمي گروه باستان‌شناسي دانشگاه سيستان و بلوچستان، به CHTN گفت: در حفاري‌ها نيز دو سکه به‌دست آمد که روي يکي از آنها کتيبه يوناني با نيم تنه پادشاهان اشکاني حک شده و درحال‌حاضر در پژوهشکده مرمت کشور است.
30 سفال به‌دست آمده از اين محوطه نيز در پژوهشکده مرمت کشور زمان‌سنجي و گاه‌نگاري مي‌شود که نتيجه اين فعاليت‌ها در آينده به‌صورت مجموعه يا در قالب کتاب منتشر خواهد شد.
M/R/117
انتهای پیام/
