اين هنرمند با اشاره به اينکه ذهنيبافي روش متداول بافت قالي و گليم در روستاي عنبران اردبيل است، گفت: در ذهنيبافي، بافنده نقشه مورد نظر را به خاطر سپرده و بهطور مستقيم از ذهن خود بردارقالي منتقل ميکند، اما به دليل کم انگيزه شدن هنرمندان اين حوزه بافندگان ديگر از ذهنيات خود براي بافت آثاري ماندگار مبادرت نميکنند.
سلطاننژاد که بيشتر به بافت گليم و جاجيم ميپردازد درخصوص تفاوت ميان اين دو محصول گفت: اندازه گليم 2 زرع است و روي دار بافته ميشود، اما طول جاجيم در مواردي به 35 متر نيز ميرسد، همچنين در جاجيم که روي زمين بافته ميشود معمولاً نقشه خاصي مورد استفاده قرار نميگيرد و تنها 2 طرح برجسته در حاشيه کار بافته ميشود، در حاليکه گليمداري نقشه و طرح کاملي است و در بافت آن از شانه استفاده ميشود.
وي در ادامه به مشکلات متعدد در بافت گليم و جاجيم اشاره کرد و افزود: بافندگي گليم و جاجيم که در اصل متعلق به روستاهاست تخت تأثير پديد مخرب شهرنشيني تضعيف شده است.
هنرمند اردبيلي که 30 سال است به بافت گليم و جاجيم ميپردازد تصريح کرد: درحاليکه قاليبافي از هنرهاي اصيل و سنتي کشور است مشکلات متعددي مانند دشواري بافت، نبود کارگاههاي مناسب بافندگي، نداشتن بيمه و نبود مراکز ثابت فروش موجب شده است، بسياري از روستاييان فعال در اين حوزه کار خود را رها کرده و به شهرها کوچ کنند.
وي در پايان تأکيد کرد هنرمندان قاليباف هيچگونه پشتوانه مالي براي دوران بازنشستگي و از کارافتادگي خود ندارد و بسياري از آنها در کهولت سالمندان و يا مراکز بهزيستي سپرده ميشوند.
M/111
انتهای پیام/