وي افزود: دوره صفويان از درخشان‌ترين دوره‌هاي ترقي و تکامل خطوط مختلف ايراني به ويژه ثلث، نسخ و نستعليق است.
اديب تصريح کرد: در اين زمان بيشتر پادشاهان، رجال و امراي صفويه خوشنويس بودند و خطاطان و اساتيد خوشنويسي از احترام ويژه‌اي برخوردار شدند.
معاون صنايع‌دستي اصفهان از \"امير علي هروي\" و شاگردوي \"بابا شاه اصفهاني\"، \"ميرعماد صالح اصفهاني\" و \"نوراي اصفهاني\" به عنوان اساتيد برجسته اين دوره نام برد و گفت: اين اساتيد با کتابت کتيبه بناهاي اصفهان اين شهر را به موزه‌اي از دست نوشته‌ها و کتيبه‌هاي نفيس تبديل کردند.
اين مقام مسئول افزود: خط نستعليق در دوره صفويه به نان جايگاهي رسيد که نه تنها در ايران و افغانستان که ان زمان جزئي از ايران بود، بلکه در کشورهاي مجاور و دور دست همچون هندوستان، عثماني مصر و عربستان نيز طرفداراني پيدا کرد.
اديب ادامه داد: اين شهرت به جايي رسيد که استاد بزرگي مانند \"مير معزکاشي\"، نستعليق نويس بزرگ دوره شاه عباس اول به هند سفر کرد و اين خط را در اين کشور رواج داد.
وي يادآور شد: با انتقال پايتخت از اصفهانف با وجودي که خوشنويسي دچار زوال شد، در دوره قاجار با ظهور اساتيد بزرگ، بار ديگر شهر اصفهان را به عنوان مهد اين هنر شريف بر سرزبان‌ها افتاد.
معاون صنايع‌دستي اصفهان افزود: در قرن يازدهم قمري به دليل احداث مساجد و مدارس و تعمير امامزاده‌ها و بقاع متبرکه، اساتيدي همچون \"عليرضا عباسي\"، \"عبدالباقي تبريزي\" و \"محمدرضا امامي\" با کتابت کتيبه‌هاي اين آثار، شاهکارهايي باقي گذاشتند که شهر اصفهان را در دنيا نام آور و مشهور کرد.
اديب خاطرنشان کرد: در دوره قاجار به خصوص زمان سلطنت \"محمدشاه\" به دليل سعي و اهتمام وي، بار ديگر خوشنويسي که در روزگار \"افشاريه\" و \"زنديه\" دچار رکود شده بود، مورد توجه قرار گرفت.
وي افزود: پس از پيروزي انقلاب اسلامي فعاليت انجمن خوشنويسان در اصفهان آغاز شد و اساتيد بزرگي همچون مرحوم \"حبيب الله فضائلي\" در اعتلا و ترقي اين هنر گام‌هاي مثبتي برداشتند.
S/H/114
انتهای پیام/
