وي افزود: مشکلات متعدد از قبيل نبود کارگر، کمبود سوخت و نداشتن بيمه صنعت شيشه‌گري را رو به زوال برده است.
فلاح با تأکيد بر اينکه شيشه‌گران هيچ اميدي به آينده اين صنعت ندارند، يادآور شد: از روز اول ساخت کوره شيشه‌گري که بار شيشه در آن ريخته مي‌شود، اين کوره بايد روشن باشد مگر اينکه کوره خراب يا به دلايلي کارگاه بسته شود. چنانچه کوره به هر دليلي سرد شود، تمام بار داخل آن سنگ شده و قابل ذوب کردن نيست و فقط با خراب کردن ديواره کوره و خرد کردن سرب شيشه مي‌توان دوباره آن را ذوب کرد.
اين کارشناس صنايع‌دستي با بيان اينکه تنها 2 کارگاه در سطح شهر تهران گاز سوز است، خاطرنشان کرد: به‌دليل پر مصرف بودن اين کارگاه‌ها نصب ايستگاه خاص گاز براي آنها ضروري است و کارگاه شيشه‌گري \"علي بختياري\" که 7 سال پيش گازسوز شد در حدود 90 ميليون تومان هزينه برد.
فلاح با اشاره به قانون انتقال تمام صنايع آلاينده در محدوده 120 کيلومتري شهرهاي بزرگ تصريح کرد: هيچ يک از اين کارگاه‌ها در اين محدوده قرار نداشته و در تهديد بسته شدن نيز قرار دارند.
وي تأکيد کرد: بسياري از مواد اوليه مصرفي آنها داخلي است و درصد کمي هم از ديگر کشورها وارد مي‌شوند که به‌دليل واردات کم در زمان مناسب در اختيارشان قرار نمي‌گيرد.
مسئول کار گروه آموزش عالي معاونت صنايع‌دستي و هنرهاي سنتي ادامه داد: کوره‌هاي مورد استفاده در کارگاه‌هاي شيشه‌گري سنتي است و با اصول علمي ساخته نشده است به‌همين دليل مصرف سوختشان بسيار بالا و حرارت زيادي تلف مي‌کنند.
فلاح در پايان تهديد شيشه ايران توسط شيشه‌هاي ترکيه، ژاپن و چين را تلقي کرد و فروش کم آن را هزينه‌هاي زياد دانست.
M/112
انتهای پیام/
