وي افزود: در چند سال گذشته متأسفانه شهرداري اصفهان و معاونت شهرسازي و به ويژه شهرداري منطقه يک اصفهان بسياري از خانه‌هاي تاريخي را تخريب کرده و مناطق تاريخي را بي‌هويت کرده‌اند.
به گفته شاه‌محمدي خانه تاريخي استاد عبدالرحيم اصفهاني در قلب بافت تاريخي اصفهان واقع در منطقه يک شهرداري قرار دارد.
استاد عبدالرحيم اصفهاني احياگر مکتب آوازي اصفهان، رديف‌دان، نوازنده، بداهه‌نواز، بداهه‌خوان، مناسب‌خوان، آوازه‌خوان و موسيقي‌دان است که در 26 دي ماه 1314 شمسي درگذشت.
اين دوستدار تاريخي درباره اين خانه تاريخي به ميراث آريا گفت: در حال حاضر چون اين خانه تاريخي از زرق و برق، طلاکاري، آينه‌کاري برخوردار نيست، شهرداري اصفهان خانه پدر آواز ايران را بي‌ارزش خوانده و آن را محکوم به فنا کرده است.
شاه‌محمدي يادآورشد که شهرداري قراردادي را با راننده بولدوزر منعقد کرده تا اين خانه يک‌شبه تخريب شود.
ثبت ملي خانه عبدالرحيم اصفهاني و ضرورت حفاظت و احياي آن پيشنهاد ديگر شاه‌محمدي به مسئولان ميراث فرهنگي بود و خاطرنشان کرد: سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري با توجه به وظيفه خطيرش، با تثبيت، حفظ، احيا، خريداري، کاربري فرهنگي و تبديل آن به موزه موسيقي اصيل مي‌تواند گامي مؤثر در جهت حفظ اصالت موسيقي اصيل ايراني بردارد.
خاطرنشان مي‌شود؛ جمعي از دانشجويان و دوستداران ميراث فرهنگي اصفهان طوماري را جهت اعتراض به اقدام شهرداري اصفهان نوشته و امضا کرده‌اند و رونوشت آن را به سازمان مديريت و برنامه‌ريزي کشور، سفير دائم دولت جمهوري اسلامي ايران در يونسکو، معاون هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي دولت نهم، معاون امور اقتصادي و هماهنگي برنامه و بودجه سازمان مديريت و برنامه‌ريزي، معاون امور زيربنايي سازمان مديريت و برنامه‌ريزي، معاون امور اجتماعي سازمان مديريت و برنامه‌ريزي، معاون امور فرهنگي آموزشي و پژوهشي سازمان مديريت و برنامه‌ريزي و معاون توسعه مديريت و سرمايه انساني سازمان مديريت و برنامه‌ريزي ارسال کرده‌اند.
استاد سيد عبدالرحيم اصفهاني معروف به رأس‌الاساتيد از سوي بسياري از اساتيد موسيقي ايران به عنوان پدر آواز ايران معرفي شده است. سيد عبدالرحيم اصفهاني در سال ۱۲۳۲ خورشيدي در محله دربکوشک اصفهان به دنيا آمد.
سيد مردي وارسته و درويش مسلک بود و در مناسب‌خواني حسن سليقه خاصي داشت. او صدايي وسيع ، توانا و تحريرهايي مشخص و شمرده داشت. از ابتداي جواني به واسطه داشتن صداي خوش ، به روضه‌خواني اشتغال داشت اما هيچ گاه در کاربرد کلمات زايد که معمول خوانندگان سبک تعزيه و تا حدي رايج بود، بهره نمي گرفت ، بلکه تحريرهايش سنجيده بود و آواز را راحت و با طمأنينه مي خواند. رديف دستگاه‌هاي موسيقي را از ابراهيم آقا‌باشي آموخت.
سيد عبدالرحيم در احاطه به موسيقي ملي و سليقه خوانندگي و تنوع و اطلاع از گوشه‌ها در عصر خود بي‌مانند بود و شاگردان بسياري تربيت کرد.
او محفوظات بسيار داشت ، به‌طوري‌که که اشعار مناسب دستگاه‌ها و گوشه‌ها را به مقدار فراوان به خاطر مي‌سپرد. شيوه تحويل شعر و تحريرهاي مناسب و نيز وزن شناسي در آواز و تصنيف از مولفه‌هاي اصلي مکتب آوازي اصفهان بود که سيدرحيم از ميراث داران و احياگران آن در عهد ناصري محسوب مي شد.
او شاگردان بسياري را تربيت کرده است و خانه اين استاد سال‌هاي سال محل کلاس آموزش علم، شعر، هنر، موسيقي بوده؛ اين استاد نوابغ و اساتيد بزرگ و ناموري همانند ميرزا علي قاري ، استاد تاج اصفهاني ،اسماعيل اديب خوانساري و حبيب شاطر حاجي را تربيت کرده است.
از سيد رحيم آوازي براي شنيدن به جا نمانده است. سيد رحيم چون طلبه بود و به تحصيلات ديني مشغول بود، زياد امکان اجراي آواز و پخش آن براي عوام را نداشت، (البته به غيز از تعزيه و مرثيه) سيد رحيم اصفهاني در ۱۳۱۴خورشيدي چشم از جهان بست و مقبره وي در تخت پولاد اصفهان، واقع است.
115/
انتهای پیام/
