بختياري معتقد است: متناسب نبودن ميزان عرضه و تقاضا در بازار گيوه و قديمي محسوب شدن آن مهمترين دليل استقبال نکردن بومي‌هاي شهرستان از اين هنر و در نتيجه پيش رفتن آن به سمت فراموشي است.
وي نداشتن بازار فروش، عدم ميل و رغبت جوانان به يادگيري اين صنعت دستي، تغيير الگوي مصرف کفش مردم، مشکلات نگهداري گيوه به علت سفيد و پارچه‌اي بودن و تهيه مواد مورد نياز به شکل اوليه را از جمله دلايل فراموشي اين هنر عنوان کرد.
بختياري در خصوص هنر گيوه‌بافي توضيح داد: گيوه پاي‌پوش کساني است که در مظاهر اجتماعي به شکل بخشي از پيشينه سنتي و قومي آنها درآمده است و عضوي از پوشش محلي است.
کارشناس صنايع‌دستي ايلام اظهار داشت: انسان‌ها از همان ابتداي زندگي دريافتند براي جلوگيري از خطرات و آفت‌ها از گزند موجودات در طبيعت به فکر پاي‌پوشي مناسب باشند، اين نياز در حقيقت از ابتدايي‌ترين مراحل تفکر بشر در مقابل با زوال طبيعت بود.
اين مقام مسئول درادامه ابزار ساخت گيوه را مورد توجه قرار داد و گفت: اين ابزار بسيار ابتدايي و ساده است و مراحل توليد آن طي سه مرحله، آماده کردن تخت گيوه(آجيده)، که اين کار توسط تخت کش انجام مي‌شود، بافت رويه گيوه(گيوه بافي)،که معمولاً براي بافت از نخ پنبه‌اي و ابريشم استفاده و دوختن روي به گيوه به تخت گيوه که اين کار توسط گيوه دوز انجام مي‌شود.
اين کارشناس صنايع‌دستي يادآور شد: هر چند بافت گيوه کماکان در برخي از نقاط اين استان همچنان ادامه دارد ولي به‌دليل پايين بودن قيمت نهايي و تمام شده اين محصول در نتيجه زحمت زياد و صرف وقت بالا و علاوه بر آن رشد بالا و تنوع و گوناگوني کفش‌هاي ماشيني، عرصه را بر گيوه‌بافان تنگ کرده و با اين وجود هستند گيوه‌بافاني که با جلوه دادن و توليد رنگارنگ و پر نقش و نگار گيوه‌هاي زنانه و استحکام و سهولت و راحتي استفاده از گيوه‌هاي مردانه سعي بر آن داشته‌اند که فرهنگ ساخت آن را حفظ کنند و از اين راه براي خود امرارمعاش داشته‌باشند.
M/114
انتهای پیام/
