به گزارش ميراث آرياchtn)) و به نقل از روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، اين سخنراني پنجمين نشست از سلسله سخنراني هاي علمي پژوهشکده زبان و گويش پژوهشگاه ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري است که قرار است امروز در تالار اجتماعات پژوهشکده حفاظت و مرمت سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري برگزار شود.

بنا بر اين به گزارش، خط پهلوي خطي پر ابهام به شمار مي‌رود و ابهام بعضي گونه‌هاي آن نظير پهلوي کتابي بيشتر از بقيه‌است. خاصيت ديگري که در تمام گونه‌هاي خط پهلوي وجود دارد وجود هزوارش در نوشته‌هاست. هزوارش که به صورت هزوارشن و اوزوارشن و صورت‌هاي مشابه ديگر هم در زبان فارسي آمده‌است به اين معني است که در نوشتن متن‌هاي پهلوي گاه کلمه‌اي را به آرامي مي‌نوشتند ليکن هنگام قرائت فارسي مي‌خواندند.

خط پهلوي که خطي پر ابهام بود براي ثبت دقيق اصوات مفيد نبود و حتي مي‌توانست باعث اشتباه در قرائت شود. از اين رو در زمان ساسانيان براي نوشتن اوستا خط اوستايي از روي خط پهلوي کتابي ابداع شد. خط اوستايي خطي فوق‌العاده دقيق و بدون ابهام بود و حرفهاي آن منفصل بودند. در بعضي متن‌هاي پهلوي واژه‌هاي دشوار و دور از ذهن گاه به خط اوستايي نوشته مي‌شدند.

اين گزارش حاکيست ؛ معمولاً ايران‌شناسان براي مطالعه و اندرنگرش متن‌هاي پهلوي آنها را به خط لاتيني بر مي‌گردانند. اين برگردانيدن به دو صورت حرف‌نويسي و آوانويسي صورت مي‌پذيرد.
120/

انتهای پیام/