زيارت با توجه به سنگ نوشته آبگرم روستا قدمت آن به بيش از 700 سال مي رسد.زمان توليد ابريشم بافي در آنجا به 300 سال پيش برمي‌گردد و از آن زمان که توليد ابريشم شکل گرفت دوخت لباس‌هاي محلي هم رواج پيدا کرد.
مواد اوليه براي دوخت اين نوع لباس پارچه کرباس ، پارچه تافته دستباف ، نخ ابريشمي ، پارچه نخي ساده، دکمه ، توف هاي تزئيني، پارچه ابريشمي دستباف پارچه مخمل است.
لباس زنان زيارت در گذشته دور عبارت بود از پيراهن، دامن، نيم تنه، انواع کت، جليقه، شلوار، روسري و کفش. زنان در گذشته از اين نوع لباس با فرم و تزئينات متنوع در جشن ها استفاده مي کردند، اما امروزه آنها بيشتر لباس هاي ساده مي پوشند و به همين سبب لباس محلي زيارت از جمله صنايع دستي در حال منسوخ شدن است.
لباس محلي زيارت در واقع ويژه مردمان اين روستا است و در ديگر مناطق استان گلستان ديده نمي شود. پيراهن آنها بلند و از پارچه هاي طرح دار با يقه هاي ۳ سانتي ايستاده و آستين بلند با چاک ۲ طرف است که دور تا دور با نوار تزئين مي شود دامن از جنس کرباس سفيد رنگ با نام شليته که زير آن شلوار مشکي به تن مي کنند و روي پيراهن نيز جليقه کوتاه مي پوشند و با کمربند مثلث شکل به فرم روسري کمر را مي بندند.
کت زنان که \"چک وند\" ناميده مي شود از جنس ابريشم قرمز رنگ، دستباف با طرحي ساده و داراي چاک تا ناحيه آرنج است. روسري زنان زيارت هم ۳ نوع است که به روي هم بسته مي شود ابتدا روسري دستباف به رنگ مشکي که از قسمت پيشاني به پشت گردن گره مي خورد و سپس روسري قرمز را روي آن مي بندند که به آن پيشاني بند مي گويند و روسري ديگري را هم در بالاي سر گره مي زنند.
زنان در گذشته از اين نوع لباس با فرم و تزئينات متنوع در جشن ها و مراسم‌هاي گوناگون استفاده مي کردند. اما امروزه بيشتر از لباس‌هاي ساده با تزئينات کمتري استفاده مي شود.
از هنرمنداني که در حال حاضر در اين رشته مشغول فعاليت هستند مي توان \"رحيمه رحيمي\" را نام برد.
اين گزارش حاکيست؛ عدم کاربرد مناسب از محصولات صنايع دستي استان و توجه به توليدات سنتي ، با توجه به از بين رفتن بومي هنرمندان بومي که منجر به نابودي برخي از رشته هاي صنايع دستي شده است و نبود متولي واحد در گذشته که منجر به نداشتن برنامه مناسب شده است از عوامل منسوخ شدن اين هنر در استان گلستان است.114/
انتهای پیام/
