اين زنان بعد از دو سال کار شبانه‌روزي حالا آماده هستند تا آخرين دستاوردهاي خود را در مجامع بين‌المللي به نمايش بگذارند.
مدير اين مرکز که نمي‌خواهد نامش فاش شود در اين رابطه گفت: \"هر جايي هنر عراق را به نمايش مي‌گذاريم به جز بغداد\".
وي که سرپرست يک گروه 307 نفري از طراحان، خياطان، هنرمندان و عکاسان است ترجيح مي‌دهد که کارش در عراق به نمايش درنيايد چرا که هنوز دردسرهاي مردمش آنقدر زياد است که وقت تماشاي هنر را ندارند.
هنرمندان اين گروه با الهام گرفتن و يا حتي کپي‌برداري از روي نقوش ظروف باستاني بين‌النهرين بر روي لباس‌ها نقش مي‌زنند و دوزندگان نيز نقوش را با منجوق و مليله و ديگر وسايل تزييني مي‌آرايند.
مدير اين مرکز معتقد است کاري که بر روي اين لباس‌ها انجام شده است به قدري با ارزش است که نمي‌توان اين لباس‌ها را فروخت و قصد هم ندارد که آنها را بفروشد.
رداهاي بلند دوخته شده در اين مرکز درست مانند رداهاي پادشاهان و ملکه‌هاي بين‌النهريني و درست با پارچه‌هايي دوخته شده که در آن زمان اشراف از آن استفاده مي‌کردند.
اين مرکز قبل از حمله وحشيانه آمريکايي‌ها حدود 33 سال بوده که به کار طراحي لباس مي‌پرداخته و يک شبه همه 33 سال تلاش اين مرکز بر باد رفته است.
حنا صديق يکي از خياطان اين مرکز با نگاهي حسرت‌بار به لباس‌ها مي‌گويند: حدود 1000 دست لباس يک شبه به تاراج رفت، درست مثل اينکه فرزندانمان را به غارت بردند.
وي مي افزايد اما حالا آماده‌ايم به ساير کشورها سفر کنيم و صنايع‌دستي‌مان را به آنها نشان دهيم تا با افتخار به همه جهان ثابت کنيم عراق هنوز زنده است.
M/110
انتهای پیام/
