وي افزود: پس از مشورت و تبادل نظر با کارشناسان تصميم بر آن شد که ايران پرونده ثبت جهاني جنگل‌هاي حرا را براي ثبت در سال 2009 آماده کند.
به گفته دولت‌آبادي ، اين پرونده با حضور کارشناسان محيط زيست، جنگل داري و منابع طبيعي در حال تهيه است. در صورتيکه اين پرونده نيز به صورت کامل تا اول فوريه تهيه شود به همراه پرونده سازه‌هاي آبي شوشتر به يونسکو ارسال خواهد شد.
معاون ميراث‌فرهنگي در پاسخ به اين سؤال که آيا احتمال مي دهيد که ايران در زمينه ثبت ميراث طبيعي در سال 2009 نيز اثري را نداشته باشد، خاطرنشان کرد: براساس آخرين صحبت‌هاي مسئول تهيه پرونده جنگل‌هاي حرا اين پرونده هم اکنون در حال تهيه است و مراحل نهايي خود را طي مي کند و اميدواريم پرونده کامل و بدون نقص به يونسکو ارسال شود. ضمن آنکه با توجه به اينکه قرار است پرونده جنگل هاي هيرکان براي سال 2010 به يونسکو ارسال شود کارشناسان سازمان‌هاي مختلف همزمان با پرونده جنگل هاي حرا در حال تهيه و تکميل اطلاعات اين پرونده نيز هستند.
بنا بر اين گزارش ، بنا بر روايات تاريخي گياه اسطوره اي که از اشک چشم آدم روييده است ، حرا نام دارد و به افتخار دانشمند شهير ايراني ، بوعلي سينا اين نام را بر آن نهاده اند. اين درختچه در سواحل و مرداب هاي ساحلي مصر ، عربستان و سواحل جنوب ايران ديده مي شود. حرا در 8 منطقه حفاظت شده بين المللي ايران مي رويد که در اين ميان جنگل هاي هميشه سبز دريايي حرا در حاشيه شمالي غربي قشم ، از زيباترين گردشگاه‌هاي خليج فارس به شمار مي آيد.
مساحت کل جنگل هاي حرا 7 هزار و 500 هکتار و مساحت حوزه جزيره قشم 2 هزار و 400 هکتار تخمين زده شده است.
جنگل حرا در سواحل جنوبي ايران، مهد انواع گوناگون آبزيان ، پرندگان و دوزيستان است. از پرندگان مي توان به مرغ ماهيخوار ، حواصيل ، لک لک ، پليکان ، مرغابي ومرغ دريايي و از ماهي ها به خرچنگ،مار دريايي ، شيلو ،کلينگ ( نوعي از صدف ) و انواع مختلف قورباغه اشاره کرد.
لازم به ذکر است که به اين گياه در بندرعباس حرا ، در بلوچستان تمر و در بعضي از نقاط تول گفته مي شود. به عربي نيز آن را شوري و شوره مي نامند. حرا ، گياهي از تيره شاه پسند است. دانه آن روي درخت مادر مي رويد و نهال توليد مي کند. سپس از درخت جدا مي شود و داخل مرداب مي افتد. جنگل حرا بر دريا و آب شور قرار دارد و اين سازش با آب شور و شرايط نامناسب ، از حرا يک گياه استثنايي ساخته است. درختان حرا ، در قسمتهاي کم عمق خور خوران کنار و روي تپه هاي جزيره مانندي که هنگام پايين رفتن آب دريا از آب بيرون مي مانند قرار گرفته است. عمق آب اين مناطق از يک تا يک و نيم متر تجاوز نمي کند ؛ بنابراين جنگل هنگام بالا آمدن آب دريا ، در آبهاي نيلگون خليج فارس به حالت شناور مي ماند و با فروکش کردن آب دريا به مدت 6 تا 7 ساعت مانند جنگل هاي مناطق خشک نمايان مي شود.
جنگل‌هاي حرا در منطقه قشم، 3 عنوان جهاني منطقه حفاظت شده بين المللي ، ذخيره گاه زيست کره و تالاب بين المللي نام داده اند.
بر اين اساس،گياهان حرا برگهايي با ظاهر بيضي شکل و قاعده اي باريک ( دوکي شکل رويه سبز و براق) دارند و پشت برگها نيز سفيد يا خاکستري رنگ است. طول اين برگها حدود 5 تا 5/7 سانتي متر است. ميوه حرا ، بادامي شکل است و به يک خامه باريک منتهي مي شود. ريشه هاي زانويي ، شکل منظمي ندارند ، اما گل حرا که از فرط کوچکي ناپيدا است و غير محسوس حکايتي عجيب دارد. گلي به رنگ طلايي با 4 گلبرگ ، که هر گلبرگ بيشتر از چند ميلي متر طول ندارد. عطري شيرين و خنک ،که تا شعاع چند متري اطراف آن پراکنده مي شود.
اين گزارش حاکيست ؛ درختان حرا از نوع گياه مانگرو است که مي تواند در آبهاي شور زندگي کند و بافت ساقه ، تنه و ريشه اين درخت به گونه‌اي است که آب شور دريا را تصفيه ومواد مورد نياز آن را جذب و بقيه مواد را دفع مي کند. پوست حرا بر باسيل هانزن که موجب جذام مي شود ،موثر است. شيره درون آوندهاي آن بر بيماري خشکي که بيماري پوستي شايع در منطقه هرمزگان است ، تاثيري قابل توجه دارد. در صنعت از تانن موجود در حرا ، براي توليد جوهر مازو استفاده مي شود. چسب تخته و خمير چوب از ديگر مصارف صنعتي آن است. مناطق حراخيز ايران عبارتند از تياب ،جاسک چاربهار و کناره هاي شمالي و غربي جزيره قشم.
115/
انتهای پیام/
