به گزارش ميراث آريا( CHTN)، در اين مراسم کوروش نيکنام نماينده زرتشتيان در مجلس شوراي اسلامي نيز حضور داشت.
با ورود به مجتمع مارکان، ابتدا دو بانو يکي با آيينه که نماد روشني و گلاب نمادي از خوش‌بويي و ديگري با ظرف نقل نشانه شيريني به پيشواز آمدند.
مراسم با ذکر تاريخچه‌اي از اين جشن در تاريخ ايران باستان شروع شد و سپس بخش‌هايي از کتاب اوستا خوانده شد. پخش تيزري از نور و صداي تخت جمشيد يکي ديگر از بخش‌هاي اين مراسم بود.
در پايان هفت دختر سفيدپوش همزمان با خواندن سرود و نيايش موبدان هفت مشعل را تا نزديکي خار و خاشاک جمع‌شده در حيات مجتمع مارکان برده و سپس مشعل‌ها را به موبد داده تا چوب‌ها را آتش بزند.
همزمان با زبانه‌کشيدن آتش، افرادي که دور آتش جمع شده‌اند ابراز خوشحالي کرده و اين جشن را به يکديگر تبريک گفتند.
بنابر اين گزارش، جشن سده جشن کشف آتش ايرانيان در زمان هوشنگ شاه افسانه‌اي است. روزي هوشنگ براي شکار بيرون مي‌رود و ماري را مي‌بيند. سنگي را به طرف او پرتاب مي کند و جرقه آن آتش را پديد مي آورد.
البته گروهي نيز معتقدند چون صد روز از زمستان بزرگ مي‌گذشت، ايرانيان جشن سده را برپا مي‌کردند. چون معتقد بودند که اوج و شدت سرما سپري شده و اين پديده نابساماني و سکون که از کردار اهريمن است، توان و نيرويش رو به زوال است. پس همگان در دشت و صحرا گرد آمده و تلي بزرگ از خار و خس و هيزم فراهم مي‌کردند و با فرارسيدن تاريکي شب مي‌افروختند و اعتقاد داشتند که اين جلوه گاه فروغ اهورايي، بازمانده سرما را نابود مي‌کند. گردآوري اين بوته‌ها فريضيه‌اي عمومي‌محسوب مي‌شود. نخستين بار در زمان ساسانيان بود که کاربرد تل بزرگي از آتش در جشن سده متداول شد.
جشن سده از نظر تقويمي40 روز پس از آغاز زمستان برگزار مي‌شد. اين جشن دقيقا در پايان چله بزرگ قرار دارد و به اعتقاد عوام با به سر رسيدن اين چله زمين نفس مي‌کشد. به هر صورت صدمين روز زمستان که پنجاه شب و پنجاه روز به رسيدن نوروز مانده است را سده مي‌گويند.
115/
انتهای پیام/
