به گزارش ميراث آريا(CHTN)، بهروز محمودي بختياري استاديار دانشگاه تهران در نخستين همايش ملي زبان‌شناسي، کتيبه‌ها و متون با بيان اين مطلب گفت: از ميان زبان‌هاي ايراني نو غربي، مازندراني زباني خوش‌اقبال است. چه، هم از صورت‌هاي کهن آن مطلب بيشتري وجود دارد و هم پژوهش‌هاي زبان‌شناختي جديد روي آن در مقايسه با ساير زبان‌ها و گويش‌هاي ايراني بيشتر بوده‌‌ است.

وي افزود: در منابع کهن طبري(مازندراني) متون نثر و جمله‌هاي مازندراني، فهلويات مازندراني و مفردات مازندراني در متون پزشکي به چشم مي‌خورد.

به گفته بختياري مرزبان‌نامه و نيکي‌نامه از جمله مهمترين کتاب‌هاي مربوط به گويش مازندراني است که متأسفانه از بين رفته است. اما مي‌توان گويش‌هاي مازندراني را در ترجمه قرآني که در کتابخانه ملي قرار دارد مورد توجه قرار داد.

اين استاديار دانشگاه با بيان اينکه در سده‌هاي گذشته برخي از شهرها گويش‌هاي خاصي داشته و هم‌اکنون به دست فراموشي سپرده شده است، خاطرنشان کرد: در زمينه گويش مازندراني بايد گفت که تمام آثاري که مرتبط با اين گويش باشد به خط عربي_فارسي است که بايد براي جلوگيري از نابودي اين گويش کتاب‌ها را بررسي و مورد تجزيه و تحليل قرار داد.

115/

انتهای پیام/