وي افزود: بر همين اساس درصدد هستيم تا محور بين برج علاءالدين، مسجد جامع،امامزاده عبدالله و امامزاده ابوالحسن به عنوان مجموعه ملي شناخته شود.
به گفته حيدري هنوز سازمان ميراث‌فرهنگي استان تهران هنوز ملي شدن اين مجموعه را به تصويب نرسانده است. با تصويب اين مجموعه قطعاً اعتبار ملي نيز بايد به آن اختصاص داده شود.
اين کارشناس در ادامه خاطرنشان کرد: تنها پروژه ملي ورامين در فاصله بين سال‌هاي 1360 تا 1370 مسجد جامع ورامين بوده است. هم‌اکنون قلعه ايرج يکي ديگر پروژه‌هاي ملي است. با تصويب سازمان ميراث فرهنگي استان تهران، اين مجموعه سومين پروژه ملي شهرستان ورامين خواهد بود.
وي در بخش ديگري از گفتگوي خود با ميراث آريا اظهار داشت: همچنين قرار است با اختصاص 60 ميليون تومان اعتبار از سوي سازمان شهرداري‌ها،محور بين مسجد جامع و برج علاءالدين ورامين پياده‌راه شود.
بنا بر اين گزارش، ساخت بناي مسجد ورامين در زمان سلطان محمد خدابنده در سال 722 هجري قمري آغاز شد و در زمان سلطان ابوسعيد در سال 726 هجري قمري به پايان رسيد. اين مسجد در سال 1310 به شماره 176 به ثبت رسيد و جزو آثار ملي ايران محسوب شد.
مسجد جامع ورامين تقريبا کامل‌ترين نمونه معماري مسجد سنتي ايران به شمار مي رود و از نظر مؤلف تاريخ کمبريج اهميت اين مسجد از آن جهت است که در آن مي‌توان مرحله‌اي از تکامل معماري اسلامي را مشاهده کرد.
در اين مسجد هنر کاشيکاري، گچ‌بري، آجرکاري، خوشنويسي و خطوط بنايي چنان با هم ترکيب شده‌اند که در کمتر بناي تاريخي ايران مي‌توان شاهد آن بود.
به‌کارگيري آجر براي نوشتن آيات قرآني و گاه نيز آجرچيني در پيشاني ايوان جنوبي که به طرز شگفت‌آوري يادآور نام امام علي(ع) است، راز و رمز شيعه را در جاي‌جاي مسجد نشان مي‌دهد.
طرح بناي مسجد جامع ورامين مستطيلي است که طول آن حدود 66 متر و عرض آن 43 متر و نقشه‌اي به ظاهر بسيار ساده و سرراست دارد.
همچنين برج علاءالدين به فاصله کمي در شمال مسجد‌جامع و در ضلع جنوب‌‌شرقي ميدان اصلي ورامين قرار دارد و شامل دو قسمت است قسمت اول که استوانه‌اي‌شکل ترک‌دار است بخش اصلي بنا را تشکيل مي‌دهد و داراي دو در بزرگ در جنوب و شمال است. در ضلع غربي همين قسمت تقريباً در ارتفاع 6 متري راه‌پله‌اي تعبيه شده که مي‌توان بدان وسيله به قسمت وسطاي برج راه يافت.
آنهائي که براي جمع‌آوردي فضولات کبوتران از اين معبر تنگ گذشته‌اند مي‌گويند که گنبد مخروطي کوچکي روي اين قسمت را پوشانيده که مشابه گنبد مخروطي اصلي برج است و مي‌توان آن را دور زد. در منتهي‌اليه و حد فاصل بخش استوانه‌اي و گنبد کتيبه‌اي دورادور اين قسمت قرار دارد که به خط کوفي است و مزين به کاشي فيروزه‌اي مي‌باشد متأسفانه به علت عدم توجه و مراقبت قسمت اعظم آن مخصوصاً در سمت جنوب به‌کلي از بين رفته و بقيه هم چندان خوانا نيست.
قست دوم شامل گنبد مخروطي‌شکل بزرگي است که ارتفاع آن به 5 متر مي‌رسد و داراي منافذي است که پناهگاه خوبي براي پناهندگان است قسمت فوقاني مخروط به وسيله خطوط هندسي زيبايي تزيين يافته است و نوک آن معمولا آشيانه هميشگي لک‌لک‌ها است.
نکته مهم هنري اين بنا تزيين خارجي برج است که با کاشي‌هاي فيروزه‌اي و شمسه‌هاي آجري ( اختلاط رنگ فيروزه و لاجورد و آجري ) زينت خاصي به اين برج داده است.
تاريخ بناي برج سال680 قمري است و معلوم نيست وجه تسميه آن به علاءالدين روي چه اصلي است چون عده‌اي آن را مقبره سلطان علاءالدين خوارزمشاه مي‌دانند در صورتي که در سنه فوق‌الذکر ايلخانيان بر ايران حکومت مي‌کردند و سال‌ها از انقراظ خوارزمشاهيان مي‌گذشت.
115/
انتهای پیام/
