به گزارش ميراث آريا(chtn) به نقل از روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري مهرداد ملک زاده سرپرست هيأت تعيين عرصه و پيشنهاد حريم نوشيجان تپه ملاير با اعلام اين خبر گفت: از استروناخ باستان شناسي که تپه نوشيجان را مورد کاوش قرار داده نقشه‌هايي از تپه به همراه بازسازي‌هاي معماري به جا مانده است.

اين نقشه‌ها در کتابي که در تاريخ 2007 انتشار يافته به جاي مانده است داراي تفاوت هايي با وضعيت کنوني است . از اين رو فاز دوم بازبيني مطالعات باستان شناختي پيشين و تحليل معماري اين تپه در دستور کار قرار گرفته است.

وي آخرين مطالعات باستان‌شناسي در \"نوشيجان تپه\" را مربوط به پيش از انقلاب و سالهاي 1969 تا 1979 ميلادي به سرپرستي \"ديويد استروناخ\" طي چهارفصل اعلام کرد و گفت: از آن تاريخ تا کنون اين تپه تاريخي مورد مطالعه و پژوهش قرار نگرفته است.

ملک زاده بقاياي آثار بجا مانده از اين تپه را شامل يک نيايشگاه نيم چليپايي قديمي‌تر غربي، نيايشگاه چليپا شکل مرکزي با آتشدان، تالار ستون دار ميان اين دو نيايشگاه و مجموعه انبارها در شرق نيايشگاه مرکزي با ديواري که اين مجموعه را احاطه کرده برشمرد و گفت: فضاي موجود نشانگر قدرت انديشه‌هاي مذهبي در اين بنا است.

لازم به ذکر است اين محوطه از جمله آثار منحصر بفرد معماري ايران پيش از هخامنشي متعلق به دوره عصر آهن 3 و اوايل دوره ماد است.

به گفته سرپرست هيات تعيين عرصه و پيشنهاد حريم نوشيجان تپه فرضيه استروناخ اين بود که شايد بنا بر تحولات ديني اين بنا را پر کرده باشند ولي نظريه‌هاي متفاوتي در اين راستا ديده مي‌شود.

نوشيجان آتشکده و قلعه‌اي باستاني در ۶۰ کيلومتري جنوب همدان و ۲۰ کيلومتري غرب ملاير در منطقه‌اي به نام \"شورکات\" است. با کاوش‌هاي باستان‌شناسي ديويد استروناخ از موسسه بريتانيايي ايران شناسي در اين تپه باستاني سه لايه شناسايي شد که لايه اول را به مادها، لايه دوم را به کوچندگان دوره هخامنشيان و لايه سوم را به استقراري ضعيف از دوره اشکانيان نسبت مي‌دهند. اين تپه در سال ۱۳۴۶ با شماره 763 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده ‌است./120

انتهای پیام/