علي ميناگر با اشاره به اينکه نبود امکان توليد آلياژ ورشو که ترکيبي از نيکل و روي است به 40 سال اخير مربوط مي‌شود، اظهار داشت: فلز موجود که کاپر نيکل ناميده مي‌شود دوام، استحکام و ظرافت آلياژ اوليه را ندارد.
وي ادامه داد: ورشو سازي بر خلاف بسياري از رشته‌هاي منسوخ شده که بازار خود را از دست داده‌اند از بازار خوبي در کشور برخوردار است و تنها نبود امکان توليد، فروش بازار آن را مخدوش کرده است.
اين هنرمند با بيان اينکه در حال حاضر ورشو سازي تنها در بروجرد روي فلزهاي باقي مانده ورشو در حال انجام است، گفت: تعداد صنعتگران باقي مانده از اين رشته به انگشتان يک دست نيز نمي‌رسند.
ميناگر تصريح کرد: از سال 82 آموزش رشته ورشو در دستور کار قرار گرفت ولي بدليل نبود امکانات توليد و بي تجربه بودن هنرجويان براي ورود به اين عرصه که تجربه و صبر حرف اول را در آن مي‌زند چراغ اين راه را خاموش کرد.
اين صنعتگر صنايع دستي با تأکيد بر اينکه شرط اول آموزش صحيح حمايت از استاد کاران کارکشته اين رشته است، افزود: اگر امروز استادان بزرگ اين رشته رغبتي به آموزش ندارند، بدليل تأمين نشدن مالي اين هنرمندان در دوره آموزش است.
علي ميناگر استقبال هنرشناسان کشورهاي اروپايي از اين رشته را بسيار قابل توجه دانست و افزود: با توجه به مساعد بودن بازار اين هنر در کشور بيش از 30 درصد فروش توليد کنندگان به اروپاييان تعلق مي‌گيرد.
وي خاطر نشان کرد: ورشو سازي همچنان مي‌تواند در ميان توليدات صنايع دستي از جايگاه فروش خوبي برخوردار باشد چراکه هم از بازار مساعدي برخوردار است و هم در داخل کشور مردم شناخت خوبي نسبت به اين رشته دارند بنابراين سعي نکنيم خودمان آن را به فراموشي بسپاريم./111
انتهای پیام/
