پرويز آرامنش ادامه داد : گاندو هم نام محلي اين تمساح و هم نام محلي است که اين تمساح‌ها در آنجا زندگي مي‌کنند.
وي با اشاره به اهميت زيست محيطي اين منطقه و به ويژه به دليل وجود تمساح‌ها در رودخانه‌هاي آن گفت : شوراي عالي حفاظت از محيط زيست در سال 1349 بخش شرقي اين منطقه را به مساحت تقريبي 3825 کيلومتر مربع با عنوان \"منطقه حفاظت شده \" اعلام کرد و سرانجام در سال 1361 نام اين محدوده به منطقه حفاظت شده گاندو تغيير يافت.
وي با بيان اينکه آمار دقيقي از تعداد گاندوهاي موجود در اين منطقه وجود ندارد گفت : در سرشماري مستقيم زمستان سال 86 تعداد 210 عدد تمساح ديده شدند که اکنون دو برابر اين تعداد را تخمين مي‌زنيم.
وي بروز توفان \"گنو \" را در خردادماه سال گذشته که همزمان با تخم‌گذاري تمساح‌ها بود ، عامل کاهش تعداد اين تمساح‌ها دانست و افزود: اگر اين طوفان رخ نمي‌داد تعداد آنها را بسيار بيشتر از 400 عدد تخمين مي‌زديم.
آرامنش با بيان اينکه تمساح‌ها در محيط‌هاي باتلاقي و برکه‌هاي نسبتا عميق زندگي مي‌کنند گفت: خشکسالي ، جابه جايي از يک نقطه به نقطه ديگر ، عبور از جاده و برخورد با اتومبيل ، افتادن در چاله و چاه و مهم‌تر از آن کاهش طعمه و مواد غذايي در منطقه از دلايل عمده مرگ اين گونه حيواني است.
تمساح گاندو بر خلاف جثه عظيمش به غذاي زيادي احتياج ندارد . يک گاندو با قد متوسط 180 تا 200 سانتي‌متر روزانه حدود نيم کيلو گوشت مي‌خورد.
گاندو شب‌ها را در اطراف رودخانه به منظور تهيه غذا جستجو مي‌کند و از ماهي‌ها ، قورباغه‌ها ، پستانداران کوچک ، روباه ، پرندگان آبي ، سگ گله و گوسفندان تغذيه مي‌کند.
اين تمساح که در روز فقط براي آفتاب گرفتن بر روي صخره‌هاي کنار رودخانه و ساحل شني‌مي‌آيد دهان خود را باز نگه مي‌دارد تا پرندگان از انگل‌ها و باقي‌مانده غذا در لابه‌لاي دندان‌هايش استفاده کنند./115
انتهای پیام/