معاون امور مناطق خشک و نيمه خشک سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخيزداري کشور به ميراث آريا(chtn)، گفت: سال‌ها است که موضوع بيابان زدايي به دغدغه اصلي مسئولان کشورهاي مختلف جهان تبديل شده است.

مقدسي در ادامه اظهار کرد: در طرح بيابان‌زدايي روش‌هاي مختلفي وجود دارد که اصلي‌ترين اين روش‌ها آگاهي بخشي به جمعيتي است که در حال بهره برداري از طبيعت هستند.

وي با اشاره به اينکه مناطق مختلف کشور داراي توان به توليدي معين هستند گفت: بهره برداري اگر متناسب به توان اکولوژيک عرصه صورت گيرد هيچ مشکلي به وجود نمي آيد در غير اين صورت موجب برهم خوردن تعادل عرصه مي‌شود.

مقدسي با بيان اينکه در بهره‌برداري از توان مراتع لازم است راهکارهاي مديريت بحران استفاده شود تصريح کرد: اولين اقدام براي جلوگيري از بياباني شدن مراتع دست يابي به تعادل بين دام و مراتع است.

هماهنگ کننده کنوانسيون بين المللي بيابان زدايي در کشور با بيان اينکه همه استان‌هاي کشور در معرض بياباني شدن قراردارند گفت: در اين ميان استان‌هاي مناطق زاگرس و غرب به کشور به علت تجمع بالاي انسان‌ها بيشتر در خطر بيابان زايي قرار دارند.

مقدسي با بيان اينکه کوير و بيابان در اولويت طرح بيابان زدايي قرار ندارند گفت: اولويت ما در اجراي طرح بيابان زدايي جنگل‌ها، مراتع و اراضي مولد و بيابان‌هايي است که به کانون‌هاي بحران تبديل شده‌اند.

وي با بيان اينکه در ايران در هر 10سال چهار نوبت خشکسالي اتفاق مي‌افتد کمبود آب را مهم‌ترين عامل در اين راستا عنوان کرد و گفت: پايين بودن حد متوسط بازندگي در مقايسه با متوسط جهاني، نبود توازن بين بهره برداري و توان اکولوژيک خاک و روش‌هاي نامناسب توليد از جمله ديگر عوامل موثر در بياباني شدن يک عرصه است./115

انتهای پیام/