معاون پژوهشکده زبان شناسي کتيبه‌ها و متون در گفت و گو با ميراث آريا( chtn) ضمن بيان اين مطلب افزود: درکوير مرکزي ايران به ويژه در منطقه سمنان گويش‌هاي بسيار زيادي به صورت جزيره‌هاي گويشي بوده که در هر آبادي نيز زبان متفاوتي رايج است.

يداله پرمون گفت:‌ گويش‌هايي مانند سرخه‌اي واقع در منطقه سرخه، ‌لاسگردي گويش ويژه شهر سمنان، سمناني،‌ شهميرزادي و افتري از جمله گويش‌هاي در معرض خطر منطقه کوير مرکزي ايران به شمار مي‌آيند.

وي در ادامه خاطرنشان کرد: در مناطق نائين، ‌نطنز،‌ کاشان و اردستان گويش‌ها کاملا\" متفاوت است براي نمونه مي‌توان به گويش‌هاي انارکي، خور بيابانکي، ابيانه‌اي، ‌ابوزيد آبادي،‌ کاموئي و بادرودي اشاره کرد.

به گفته اين مقام مسئول در پژوهشکده زبان شناسي کتيبه‌ها و متون: در بخش جنوبي استان کرمان نيز در منطقه بشاگرد، گويش‌هايي وجود دارند که به شدت در معرض خطر نابودي و فراموشي قرار دارند.

معاون پژوهشکده زبان‌شناسي کتيبه‌ها و متون تصريح کرد: در منطقه بستک استان هرمزگان و جنوب استان فارس گويش بسيار ويژه اي به نام اچمي (achomi) وجود دارد که به تازگي يررسي اين گويش را آغاز کرده ايم.

پرمون اضافه کرد: در هرمزگان تا منطقه بستک، اجتماع فراوان گويشي به نام کرشي (کوروشي) وجود دارد که به بررسي ويژه نيازمند است.

وي ادامه داد: در مناطق غرب و کرد زبان کشور، گويش‌هاي هورامي، گوراني،‌ اوراماني (اوراماناتي) نيز در معرض خطر قرار دارند.

اين مقام مسئول در سازمان ميراث فرهنگي عواملي مانند باسوادي، مهاجرت و رسانه‌ها را عوامل غلبه زبان بر زبان‌ها و گويش‌هاي بومي برشمرد./118

انتهای پیام/