به گزارش ميراث‌آريا(chtn) جويدن ناخن به عنوان رفتاري کاملا غيرعادي و ناخودآگاهانه از جمله عادات شايع در دوران کودکي است که معمولا با بزرگتر شدن کودک اين عادت برطرف مي‌شود.

از دلايل رايج جويدن ناخن در کودکان مي‌توان به کاستن از استرس، اضطراب و فشارهاي عصبي و تنش‌هاي روزانه اشاره کرد.

براي کاستن از تنش‌هاي روزانه افراد بالغ روش‌هاي مختلفي از جمله پياده‌روي و حرکات ورزشي آرام توصيه مي‌شود، اما کودکان براي آرام‌سازي هيجانات درونيشان روش‌‌هاي خاص خود را دارند که جويدن ناخن از جمله اين روش‌ها است.

اين عادت نه تنها باعث خرابي منظره ناخن مي‌شود بلکه خوردن ناخن به سهولت به پوست اطراف آن صدمه زده و باعث عفونت آن مي‌شود. از سوي ديگر جويدن ناخن انواع عفونت را از دهان به انگشت و از انگشت به دهان منتقل مي‌کند.

جويدن ناخن در خانواده‌هاي کم‌جمعيت به علت کم بودن همبازي يا توجه غيرعادي به فرزندان و در خانواده‌هاي پرجمعيت به دليل محيط شلوغ خانه و کم توجهي به نيازهاي عاطفي کودکان شايع‌تر است.

بسياري از والدين زماني که مي‌‌بينند فرزندشان در حال جويدن ناخن‌هايش است ناراحت و خشمگين مي‌شوند و نگران اين هستند که اين رفتار در کودکشان به صورت عادتي درآيد که در آينده به سختي بتوانند آن را ترک کنند.

براي درمان اين عادت والدين بايد از روش‌هاي حمايتي استفاده کنند، زيرا استفاده از روش‌هاي تند و خشونت‌آميز نه تنها موجب ترک اين عادت نخواهد شد بلکه فشار عصبي بيشتري هم به کودک تحميل مي‌کند.

سرزنش‌کردن و تنبيه‌کودکي که عادت به جويدن ناخن‌هايش دارد نه تنها روش مقابله مناسبي براي درمان آن نيست بلکه کودک را عصبي‌تر و لجوح‌تر کرده و همين امر موجب تشديد اين عمل در کودک مي‌شود/115

انتهای پیام/