کودک از طريق بازي خود را در نقش‌هايي که سازنده آن‌ها است مي‌بيند و با برون فکني دنياي درون خود به دنياي خارج، دانسته‌هايش را در مورد خود و محدوديت‌هايش گسترش مي‌دهد و از روابطش با اشياء پيرامون آگاه مي‌شود.
هسته اصلي بازي‌هاي کودک را جستجوي او در محيط اطراف تشکيل مي‌دهد و البته در ذهن او، هر تجربه‌اي حتي پرتاب‌کردن اشياء پيرامون خود ارزشمند است. متخصصان رشد هميشه تکرار مي‌کنند که: \"بازي، کار و شغل کودک است\" و البته تميز کردن محيط اطراف پس از بازي کودک، وظيفه پدر و مادرهاست!.
کودک در انواع بازي‌ها تخيلات خود را بيرون مي‌ريزد و فرصتي براي بروز احساساتش مي‌يابد و در همه اين موارد به خلاقيت پرداخته و لذت خلق کردن را تجربه کند.
بررسي بازي‌هاي دوران کودکي و اينکه اصولا شخص به اندازه کافي در کودکي بازي کرده است يا نه در بسياري از بيماري‌ها و ناهنجاري‌هاي روحي و رواني، شاخصه مهمي در خلق و خو و حالات شخص است.
بازي‌هاي شادي‌آور، پرتحرک، جذاب و سرگرم کننده به طرز خارق‌العاده‌اي تنش‌ها را کاهش مي‌دهد و حتي حرکات ورزشي اگر با سبکي شاد و بازي‌گونه انجام شود احساس پيشرفت را در فرد بيشتر تقويت مي‌کند./115
انتهای پیام/