گسترش فزاينده تعداد خودروهاي شخصي در تهران که با آغاز فصل سرما تشديد مي‌شود، افزايش آلودگي هوا را به دنبال دارد و اين شرايط تا جايي ادامه پيدا مي‌کند که وضعيت هشدار اعلام مي‌شود.
اين امر اگرچه نارضايتي بسياري از شهروندان را به دنبال داشته است اما گذر زمان نيز اين واقعيت را بر همگان به اثبات رساند که ارگان‌هاي ذي‌ربط توان کافي براي حل اين مشکل و يا بهتر است بگوييم معضل را ندارند.
اين روزها شرايط به گونه‌اي فراهم شده است تا مردم ديگر در مواجه با اين بحران دم نزنند و فقط نظاره‌گر باشند تا نهادهاي مربوط در اين زمينه مسئوليت و تقصير را بر گردن ديگري بيندازند و اين کار نيز هر ساله به نوعي تکرار شود.
وضعيت آلودگي هوا در تهران به گونه‌اي بحراني است که کارشناسان و بازرسان سازمان بازرسي کل کشور در آخرين گزارش خود از وضعيت آلودگي هواي تهران در دو سال گذشته آلودگي هوا را به عنوان يک معضل ملي و تهديدي جدي عليه سلامت انسان‌ها و محيط زيست عنوان کرده‌اند.
طبق آمار بانک جهاني، جمهوري اسلامي ايران در سال 2006 مجبور به پرداخت 8 ميليارد دلار خسارت بابت آلودگي هوا شده است.
عواملي همچون تعداد فزاينده خودروها، معضل ترافيک، آلايندگي بيش از حد مجاز مراکز صنعتي، پراکندگي مديريت شهري و فقدان ساختار اجرايي مناسب در تشديد آلودگي شهر تهران تأثير بسزايي دارد تا حدي که تهران در رديف يکي از آلوده‌ترين شهرهاي جهان قرار گرفته است.
راهکار‌هاي زيادي نيز در مواجه با اين شرايط تدبير و پيشنهاد شده است که مهمترين آن‌ها طرح زوج و فرد کردن خودروها، طرح ترافيک، سهميه‌بندي بنزين، ايجاد خطوط مترو و اضافه شدن اتوبوس‌هاي BRT به سيستم حمل و نقل شهري بوده است. دوگانه‌سوز کردن خودروها و جريمه خودروهاي آلاينده نيز از ديگر تدابيري بود که در راستاي رفع اين مشکل انديشيده شد.
اگرچه در اعمال هريک از اين طرح‌ها نخست کاهش حجم ترافيک مد نظر قرار گرفت و کاهش آلودگي هوا نيز در پس آن پيش‌بيني شده بود اما تمام اين تدابير نه تنها حجمي از بار سنگين ترافيک را از دوش پايتخت بر نداشت بلکه در کاهش آلودگي هوا نيز کاملاً بي‌تأثير بود و وضعيت بهتر که نشد بلکه بدتر نيز شد./115
انتهای پیام/