ظرافتهاي نقاشي هاي موجود درسقف بنا که عمدتاٌ با طرح هاي گل وبوته و اسليمي و تابلوهاي متعدد چهره زنان و تصاوير قصرهايي به سبک اروپايي است جلوه خاصي به بنا داده است. اين نقاشي ها شباهت زيادي به سقف ايوان و اتاقهاي عمارت ديوانخانه قوام الملکي که اثر لطفعلي صورتگر است دارد و در واقع هنر نقاشي روي سقف که اهل فن آن را مرجوک مي نامند در دوره قاجاريه در شهر شيراز کاملا رواج داشته است و نخستين بار بوسيله اساتيد شيرازي در ساختمانهاي مهم تهران نيز بکار رفته است.
زيبايي خيره کننده شاه نشين علاوه بر نقاشي هاي سقف به آينه کاري منحصر بفرد ديوارها و تزئينات گچ بري نيز ارتباط دارد.اتاقهاي جنب شاه نشين نيز با تلفيقي از گچ بري ، آينه کاري و نقاشي تزئين شده است.
در پنجره هاي اتاقها به سبک ديگر بناهاي اين دوره تاريخي به شکل هنرمندانه اي هنر گره چيني اجرا شده که با بکارگيري شيشه هاي رنگي در کنار مشبکها جلوه خاصي به فضاي اتاقها بخشيده است.
به طور کلي سبک معماري اين بنا همچون ساير بناهاي دوره قاجاريه بي تاثير از نفوذ فرهنگ و سبک غربي نيست و مراودات کارگزاران و حکام قاجار با غرب را مي توان از عوامل اين تاثير گذاري برشمرد./106
انتهای پیام/