به گزارش ميراث آريا(chtn) به نقل از روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي،صنايع دستي و گردشگري استان فارس، اين تنگ حد فاصل بين روستاي عزآباد و گشک قرار دارد. همچنين محوطه آخور رستم نيز در ابتداي اين تنگ است. دهنه پناهگاه رو به جنوب است و از دو فرورفتگي شمالي و جنوبي تشکيل شده است که در مجموع حدود 40 متر طول، 12 متر عمق و 18 متر ارتفاع دارد.

در پژوهش‌هاي صورت گرفته در بين خاک و آوار کف پناهگاه موادي از جمله قطعه سفال، خرده استخوان، پي و ديواره سنگ چين و لايه هاي خاکستر به وفور وجود داشت. همچنين در خارج از پناهگاه و جلوي آن شواهد زيادي از ساختار هاي استقراري وجود دارد.که با توجه به سفال‌هاي سطحي اين شواهد استقراري نشان دهنده يک سکونتگاه مربوط به دوره هخامنشي در محوطه جلو پناهگاه است که مي توان آن را يک روستا تصور کرد.

به نظر مي‌ رسد که پناهگاه صخره اي تنگ زندان همزمان با استقرار در محوطه روبه روي آن مورد استفاده بوده است . با توجه به اين موضوع اگر هم شواهد استقراري از دوره هاي پيش از سکونت در محوطه در داخل پناهگاه سنگي وجود داشته باشد امروزه در زير لايه هاي استقراري دوره هاي پس از خود پنهان شده است .

مقدار سفال هايي که از جلو پناهگاه سنگي و همچنين در سطح محوطه به دست آمد مربوط به دوره هخامنشي تشخيص داده شد . خميره اين سفال ها و همچنين رنگ بيروني و دروني آنها نارنجي است و از شاموت شن ريز در ساخت آنها استفاده شده است .

شکل سفال ها عموماً شامل پياله هاي کم عمق شاخص دوره هخامنشي است. هيچ گونه تزئيني در بدنه داخلي و خارجي اين سفال‌‌ها وجود ندارد. سازمان ميراث فرهنگي،صنايع دستي و گردشگري استان فارس با توجه به ارزش‌هاي اين اثر تاريخي و به منظور حراست از آن در سال جاري اقدام به ثبت اثر به شماره 2336 در فهرست آثار ملي ايران کرد و از تاريخ ثبت تحت حفاظت و صيانت اين سازمان است./106

انتهای پیام/