با بررسي، مطالعه و همچنين حفر گمانه هاي آزمايشي مشاهده شده است که سطح فعلي محوطه‌هاي مورد مطالعه و به ويژه در اطراف محوطه‌هاي منطقه مورد مطالعه به علت جريان سيلاب‌ها از رشته کوه البرز در حدود 5/4 متر از شن، ماسه و قلوه سنگ انباشته شده و بالا آمده است.
همچنين به دليل وجود اين طبقه مرتفع شن و ماسه که بعد از استقرارهاي اوليه فرهنگ‌هاي گذشته و با وجود آمدن آثار باستاني در محل اين تپه ها تشکيل شد، امروز بيشتر طبقات باستاني و قديمي‌ترين تپه‌ها در زير سطح فعلي دشت قرار گرفته و تنها بخش‌هايي از آثار باستاني که از قطر 5/4 متر لايه ته نشست مرتفع بوده است ، در معرض ديد قرار دارد.
دشت ري از ديدگاه جغرافيايي به دو دليل اصلي و مهم همچون حاصلخيزي و وضعيت خاص جغرافيايي، براي اجتماعات مستقر در فلات ايران داراي اهميت است.
بر اساس مقاله ارائه شده در اين همايش، داده‌هاي فرهنگي اين اصل را مي‌توان در دو گروه داده‌هاي سفالي و داده‌هاي مديريتي و اقتصادي دانست.
داده‌هاي فرهنگي منطقه پيشوا داراي قدمتي از عصر استقراري دائم پيشرفته يعني دسته کم از دوره فلات عتيق هستند. براساس داده هاي باستان شناسي و زبان‌شناسي به دست آمده از اين منطقه وجود يک مرکز اصلي شهرنشيني در شمال فلات مرکزي ايران يک امر ثابت شده است.
اين داده‌ها نه تنها گستره جغرافيايي قلمرو آغاز ايلامي را افزايش داده است بلکه امکان اين را در پژوهش‌هاي باستا‌شناسي قابل توجييه مي کند که در شهر پيشوا در مسير جاده خراسان، ديگر مراکز آغاز ايلامي را جستجو کرد./117
انتهای پیام/
