وي در ادامه افزود: شخص مدفون همراه نذور و اشيا مختلف داخل سردابه گذاشته مي شده و سپس در ورودي با چندين رديف بسته و چاله عمودي پر مي شده است. به علت نبود فشار خاک، تماس کمتر و ساير عوامل و مواد طبيعي، اسکلت‌ها و اشياي اين قبرها سالم‌تر از گروه هاي ديگر باقي مانده است که گاهي از اين گورها دوبار استفاده شده است.
سيد سجادي ادامه داد: بررسي‌هاي انجام شده روي اشياي اين دسته از قبرها نشان داده‌اند که صاحبان اين گونه تدفين‌ها، افراد متمايز و متشخصي در جامعه شهر سوخته به شمار مي رفته است. همچنين اشيا موجود در اين گورها چه از نظر کمي و چه از نظر کيفي با گورهاي ديگر کاملا متفاوت هستند . تعداد اشيا پيدا شده در 34 عدد گور سردابه‌اي بين 20 تا 120 شمار در نوسان است.
به گفته اين باستان شناس، با توجه به داده‌هاي پيدا شده طي ساليان دراز بررسي و کاوش در شهر سوخته، اين محوطه داراي ويژگي هاي خاص و تعريف شده درباره شهر دولت‌ها در ساير نقاط فلات ايران و ميان رودان نيست. اين شهر ظاهرا داراي ساختمان‌ها و بناهايي همگاني و عام المنفعه مانند سيلو، معبد مرکزي و کاخ حکومتي نبوده، ديوار دفاعي ندارد.اسلحه دفاعي و تهاجمي در آن پيدا نشده است آرشيو و بايگاني مرکزي نداشته و بنابراين امکان کنترل ورود و خروج مواد و اجناس وارداتي و صادراتي در زير نظر سازمان مرکزي دارا نبوده و گورستان سلطنتي آن نيز پيدا نشده است.
وي تصريح کرد: بنابراين احتمالا روش حکومتي و کنترل اجتماعي همانند فرمول‌هاي شناخته شده در ميان رودان و مناطق جنوب غربي ايران در اينجا صادق نبوده و شايد روشي ديگر در شهر سوخته حاکم بوده است.
سيدسجادي در پايان گفت: در اين وضعيت و با توجه به ويژگي ها و همچنين تعداد قبرهاي سردابه اي يعني کمتر از حدود 6 درصد از کل قبور حفاري شده، شايد اين گروه از قبرها را بتوان به افراد شاخص اجتماع يعني حاکمان چند گانه آن نسبت داد./117
انتهای پیام/
