مهمترين کالايي که تحريم آن مورد نظر دولتمردان امريکا قرار دارد و از آن به اصطلاح به پاشنه آشيل ايران ياد مي شود بنزين است.
اما تايم با ابراز ترديد در مورد اين عقيده نوشته است: آيا اين تهديد ايران را مجبور مي کند بر سر ميز مذاکره بنشيند؟ بر اساس اين گزارش بيشتر تحليلگران ايران به چنين چيزي عقيده ندارند. اگرچه ارائه دهندگان طرح تحريم صدور بنزين به ايران در کنگره امريکا از اين طرح با عنوان«شمشير داموکلس»،شخصيت افسانه اي يونان باستان ياد کرده اند، تهران به گونه اي متفاوت به اين موضوع مي نگرد.
يک تحليلگر ايراني در اين زمينه نيز به تايم گفته است:«ممکن است تهران از اين شمشير داموکلس به عنوان فرصتي براي دستيابي به خودکفايي در بخش بنزين استفاده کند».
بر اساس اين گزارش،در حالي که دولت اوباما فکر مي کند تحريم بنزين ايران حتي اگر جزئي و محدود باشد رژيم ايران را به توقف فعاليت هاي هسته اي خود وادار خواهد کرد، تهران ممکن است از اين فرصت براي دستيابي به يکي از اهداف بلندمدت خود يعني کاهش مصرف بنزين استفاده کند.
به علاوه دولت ايران که سال ها با تحمل بار سنگين مالي براي مصرف بنزين يارانه مي پردازد از اين استقبال خواهد کرد که هزينه سياسي حذف يارانه بنزين را به دوش امريکا بيندازد.
تايم همچنين در بخشي ديگر از گزارش خود تصريح کرده است :به رغم سهميه بندي بخش مهمي از مصرف بنزين ايران از خارج تامين مي شود. توليد بنزين در ايران 45 ميليون ليتر در روز است اما مصرف آن به 67 ميليون ليتر رسيده است. هم اکنون در پارلمان ايران بحث هايي براي کاهش حجم سهميه خودروها در جريان است و اگر تصميم امريکا براي تحريم بنزين به ايران جدي شود اين بحث ها هم با جديت بيشتري دنبال خواهد شد و دولت ايران مي تواند امريکا را عامل اين کاهش و افزايش احتمالي قيمت بنزين برابر با ارقام بين المللي معرفي کند.
از سوي ديگر دولت ايران با سرمايه گذاري هاي چين، روسيه و هند در حال توسعه ظرفيت پالايشگاهي خود است و پيش بيني مي کند تا سال 2013 در توليد بنزين خودکفا شود.
تايم تاکيد کرده است: شايد خودکفايي ايران در توليد بنزين در آينده نزديک کمي خوشبينانه باشد، اما بحث جدي تر امريکا براي تحريم صادرات بنزين، به ايران کمک مي کند تا کمي زودتر به اين هدف درازمدت دست پيدا کند.
در تحولي ديگر، جان بولتون ،نماينده سابق آمريکا در سازمان ملل گفته است که اعمال تحريم عليه ايران کارساز نخواهد بود و بي‌فايده است.
بولتن در گفت و گو با روزنامه وال‌استريت‌ژورنال ، گفته است: رئيس‌جمهور آمريکا ظاهراً به اين مسئله پي برده است که از سرگيري مذاکرات گروه 1+5 (پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل بعلاوه آلمان) با ايران براي توقف برنامه هسته‌اي ايران غيرممکن است. با وجود چنين شرايطي اوباما در حال آماده‌سازي دو گزينه است. يکي از اين گزينه‌ها اين است که آمريکا مي‌تواند \"توقف \" برنامه هسته‌اي ايران در همين سطح کنوني به عنوان يک \"موفقيت \" توصيف کند که چنين امري نمايانگر تسليم شدن در برابر ايران است و اين مسئله هسته‌اي شدن ايران و قابليت اين کشور براي توليد سلاح هسته‌اي را به دنبال دارد.
راه ديگري که در برابر دولت اوباما وجود دارد، \"تحريم‌هاي شديد \" است که بايد توسط آمريکا و کشورهاي ديگر عليه ايران اعمال شود. اين امر در صورتي که براي دولت اوباما مدعي پيروزي شود يک موفقيت محسوب مي‌شود اما اعمال اينگونه تحريم‌ها در واقع ايران را از هسته‌اي شدن بازنمي‌دارد.
به گفته نماينده سابق آمريکا در سازمان ملل، يکي از ديدگاه‌هايي که براي تحريم شديد عليه ايران در نزد کنگره در نظر گرفته شده است، ممنوعيت صادرات محصولات نفتي پالايش شده مانند بنزين به ايران است. از ديگر ايده‌ها براي تحريم عليه ايران تحريم‌هاي مالي و بيمه‌اي بين‌المللي است.
به ادعاي بولتون اگر اين تحريم‌ها عليه ايران اعمال شود منجر به ايجاد کمبود‌هايي مي‌شود که افزايش نارضايتي‌هاي مردم ايران از نظام جمهوري اسلامي ايران را به دنبال خواهد داشت اما هيچ‌کس نبايد بر اين امر معتقد باشد که اعمال تحريم‌هاي شديدتر عليه ايران مانع از ادامه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران مي‌شود.
به گفته بولتون، اولين دليل ناکارآمدي اين گونه تحريم‌ها عليه ايران اين است که شوراي امنيت سازمان ملل امروزه ديگر همانند گذشته تمايلي به اعمال تحريم‌هاي شديد عليه ايران ندارد. انتظار حمايت چين و روسيه براي اعمال تحريم عليه ايران تقريباً ناچيز و در حد صفر است زيرا اعمال تحريم عليه ايران منجر به وارد آمدن خساراتي به منافع سياسي و اقتصادي اين دو کشور در ايران مي‌شود. بيشترين چيزي که از شوراي امنيت سازمان ملل انتظار مي‌رود صدور قطعنامه دور چهارم تحريم‌ها است که اين تحريم‌ها نسبت به تحريم‌هاي گذشته ضعيف‌تر و ناکارآمدتر است و صدور چنين قطعنامه‌اي تنها هفته‌ها يا ماه‌ها پس از ناموفق بودن مذاکرات امکان‌پذير است.
دليل دوم براي افرادي که واقعيت شوراي امنيت سازمان ملل را درک مي‌کنند اين است که بيشترين سخن از تحريم‌هاي شديد عليه ايران تصور تمايل به يک ائتلاف که از آمريکا، ژاپن و اتحاديه اروپا تشکيل شده است را به وجود مي‌آورد اما سابقه اتحاديه اروپا تا زمان حال و سياست محتمل ژاپن تحت رهبري دولت جديد اين کشور که به زودي با پيروزي حزب دموکرات اين کشور معين مي‌شود منجر خواهد شد تا در زمينه تشکيل چنين ائتلافي تلاش پايدار، جدي و مستحکم صورت نگيرد.
انتهای پیام/