منير طبيب جم با اشاره به اين‌که نقاشي پشت شيشه از زمان زنديه با مکتب گل و مرغ شيراز به ايران آمد در ادامه خاطرنشان کرد: در ابتدا اين هنر نه تنها جنبه دکوري نداشت بلکه بيشتر جنبه مصرفي داشته و اغلب عمارت‌ها را با آن تزئين مي‌کردند.
تاريخ پيدايش نقاشي پشت شيشه در ايران چندان روشن نيست ولي از دوره زنديه (قرن 18 ميلادي) به بعد اين شيوه نقاشي در ايران رواج يافته و در دوران قاجار به اوج اعتلادي خود رسيد.
مضمون اين نقاشي‌ها گل و مرغ، پرتره، خط- نقاشي و روايت‌هاي مذهبي بود که در اين ميان شمايل‌ها و خط- نقاشي‌ها به دليل دارا بودن مفاهيم مقدس و سنتي اهميت ويژه‌اي دارند.
شمايل‌هاي پشت شيشه تلفيق درخشاني از روايت‌هاي مذهب تشيع و فرهنگ ايران قبل از اسلام است و از اين رو، داراي اعتبار و ارزش والايي است. اين شمايل‌ها نذر سقاخانه‌ها و امامزاده‌ها مي‌شد يا به دست شمايل گردان‌ها براي ذکر مصائب امامان معصوم در ايام عزاداري و نيز همراه درويشان براي تبرک به ميان مردم برده مي‌شد.
نحوه اجراي نقاشي پشت شيشه بر عکس نقاشي روي بوم بوده و نگارگران براي تزئين آنها از موادي مانند آئينه، نخ ابريشم و کاغذ هاي رنگي و براق استفاده مي‌کردند.
اين موزه در خيابان سعدي شمالي، خيابان شهيد برادران قائدي، بعد از تقاطع شهيد حميد نورمحمدي، پلاک 202 واقع شده است./118
انتهای پیام/
