به گزارش ميراث آريا(chtn) باستان‌شناس و پژوهشگر دوران تاريخي در اين نشست تخصصي گفت: سنگ \"يادمان بمو\" که در سال 1333 خورشيدي از منطقه مرزي کوهستاني ايران و عراق به نام \"بمو\" بدست آمد امروز پس از 55 سال براي نخستين بار به نمايش گذاشته شده است.

مهرداد ملک‌زاده در ادامه خاطرنشان کرد: نقش روي سنگ يادمان چهره‌ نيم رخ مردي ايستاده به سمت راست را نشان مي‌دهد که يک دست خود را به نشانه نيايش در برابر صورت خود گرفته است.

به گفته وي؛ شکل کلي ترکيب صورت، آرايش موها، سربند بسته شده برروي موه، شيوه نمايش چشمان، گوش، بيني و دهان او بيانگر هنر عيلام نو و از سويي ديگر بسيار شبيه به نقش ايزد بالدار پاسارگاد است بنابراين اين سنگ هم‌چون حلقه مياني اين دو شيوه هنري خودنمايي مي‌کند.

وي با اشاره به اين‌که متأسفانه بيشتر بخش‌هاي اين نقش شکسته و از ميان رفته که امکان مقايسه بيشتر را از ما گرفته است اظهارداشت:احتمال مي‌رود اين نقش، نماي ايستاده مردي در هيأت مردي عيلامي و شايد نوشته‌اي بر تن اين سنگ يادمان قرار داشته که به روزگار ما نرسيده است.

وي با بيان اين‌که ريشه‌هاي هنر دوره هخامنشي برخلاف آنچه مي پندارند کاملاً روشن نيست تصريح کرد:براين اساس هنوز به درستي ارزيابي نشده که تا چه اندازه هنر هخامنشي وام‌‌دار هنر ايراني پيش از خود بوده است.

ملک‌زاده بيان داشت:اما بسيار روشن است که هنر هخامنشي کدام عنصر را از هنر ايراني پيش از خود وام گرفته است.

ملک زاده در ادامه گفت: در اين ميان مي‌توان رنگ هنر اورارتو، لودي، بابل نو و به ويژه آشورنو را به روشني ديد در غير اين صورت به جز اين، هر چه از هنر هخامنشي باقي ماند ناگزير بايد ريشه آن را در هنر ماد و عيلام جستجو کرد.

وي با بيان اين‌که هخامنشيان نخستين در فرهنگ عيلامي، سرزميني که درآن مسکن گزيده بودند( انشان باستان و آنک که در آن دوره‌ پارس ناميده مي‌شد) آميخته شده بودند گفت: بيشتر کساني که در دوره هخامنشي پارسي صحبت مي کردند عيلامي بودند که پارسي نيز آموخته بودند.

وي با اشاره به اين که لهجه ايران باستان غربي (عيلامي) با لهجه شمالي‌ها که مادي هستند بسيار متفاوت است افزود: نخستين پادشاهان پارسي انشان بودند چنانچه وقتي کوروش هخامنشي بابل را گشود خود را پادشاه پارس نخواند بلکه پادشاه انشان ناميد.

به گفته اين کارشناس ارشد باستان شناسي؛درهم تنيدگي فرهنگ نخستين پارسيان با عيلاميان تاجايي است که برخي در آن غلو کرده و گفته‌اند که حتي نخستين پادشاهان هخامنشي عيلامي تبار بوده‌اند.

وي با اشاره به اين‌که سنگ \"يادمان بمو\" ازغارت روزگار غدار جان سالم بدر برده و به روزگار ما رسيده است افزود:اين سنگ ويژگي‌هاي حلقه گمشده‌اي را به نمايش مي‌نهد که مي‌توانست واسطه ميان هنر عيلام نو و هنر هخامنشي روزگار کوروش بزرگ در پاسارگاد باشد.

خاطرنشان مي شود گزارش‌هاي باستان‌شناسي اين نشست در قالب کتاب ارائه خواهد ‌شد./119

انتهای پیام/