اين باستا‌ن‌شناس توضيح داد: اثرمهرهاي ياد شده به رغم اين‌که در سده‌هاي آغازين قرن بيستم توسط فرانسوي‌ها از لايه‌هاي مهمي حفاري شده‌اند اما هيچ يک داراي شماره حفاري نبودند.
به گفته اين دانش آموخته کارشناسي موزه‌داري؛ اين آثار به شکلي غير علمي و آشفته و نامنظم درون جعبه‌هاي حلبي نگهداري مي‌شدند اما پس از مدتي در سال‌هاي 1977 (در شوش) و 1985 (دربلو فرانسه) پروژه مستندنگاري، تاريخ نگاري و لايه نگاري اين آثار آغاز شد.
وي با اشاره به اين‌که ، انجام کارهاي مطالعاتي، ثبت در سيستم انفورماتيک و کارشناسي تمامي اين اشياء در در اين فرايند صورت گرفت خاطرنشان کرد:براين اساس عمليات کارشناسي، تاريخ‌نگاري، لايه‌نگاري و نيز تقسيم بندي آنها بر اساس شکل، شيوه ساخت و نوع کاربرد نيز انجام شد.
وي به گزارش حفريات باستان شناسان فرانسوي اشاره کرد و گفت: از مجموع 76 اثر مهر موجود در موزه ملي ايران، دوره‌هاي شوش يک، دو و سه، عيلامي متقدم، سلسله‌هاي قديم يک، دو و سه ، عيلامي قديم و بابلي قديم شناسايي شد.
پيران با اشاره به برخي از نمونه‌هاي مربوط به دوره شوش 1 بيان داشت: اين نمونه از جنس خاک رس، سندي به شکل عدس است که به در کوزه‌ها وصل مي‌شده و گوياي نخستين کشاورزان و همانند قطعه سربي ممهور بر بسته‌هاي پستي کاربرد داشت.
پژوهشگر موزه ملي در پايان با بيان اين‌که با بازنگري مخازن و آغاز مستندنگاري در موزه ملي ايران و همکاري پژوهشگران در دو دهه اخير اطلاعات تازه‌اي منتشر شد افزود:بازگشايي جعبه‌هاي حاوي گل نوشته‌ها و اثرمهرهاي کشف شده از شوش در اين موزه، ابعاد ديگري از هنر و فرهنگ دوره‌هاي متعلق به خود را معرفي مي‌کند./118
انتهای پیام/
