يداله پرمون در ادامه خاطر نشان کرد: نقالي در مقوله سوم ميراث معنوي\" هنرهاي اجرايي \"اجرا مي‌شود به طوري که فرد نقال با يک عصا و لباسي مخصوص شبيه دراويش در قهوه‌خانه‌ها داستان‌هاي شاهنامه را اجرا مي‌کند.
وي با اشاره به انواع نقالي‌هاي چون پرده‌خواني، نقالي همراه با موسيقي در نواحي مختلف ايران چون بخش‌هاي خراسان و عاشيق‌هاي ترک بيان داشت: اين پرونده‌اي است که در سراسر ايران مصداق دارد.
وي با بيان اين که با بررسي نقالي براساس محتوا مي‌توان، نظامي‌خواني يا داستان‌هاي ديگر رايج را در بين مردم يافت ، افزود: در گذشته نقالي در قهوه خانه محل گردهمايي مردان و تصميم‌گيري‌هاي سياسي و اجتماعي اجرا مي‌شد اما هم اکنون نقالي‌ها به ندرت در تئاترشهر اجرا مي‌شوند.
وي اضافه کرد: با وجود نقال‌هاي پير و نبود نقال جوان، اجراي به ندرت اين هنر و همچنين نبود فضاهاي چون قهوه‌خانه، اين ميراث را به شدت در معرض خطر قرار داده است.
پرمون با اشاره به اين که نقال‌ها بيش‌تر تک‌گو و هدف‌شان معرفي شخصيت‌هاي داستان با تغيير لحن، چهره و جايگاه است اظهار داشت: نقال با دانستن موسيقي آوازي، داستاني را عاشقانه، عارفانه يا حماسي مي‌خواند و با ايجاد صداهايي مانند پاي اسب يا برخورد شمشيرها برزيبايي نقالي مي افزايد.
وي نقالي را يک شغل مردانه برشمرد و گفت: اما نقالان زن نيز بويژه در برخي مناطق حتي براي مردان اجرا مي‌کنند، البته افرادي نيز به‌طور آکادميک وارد اين حرفه شده و بسيار ماهرانه اين هنر را اجرا مي‌کنند.
119
انتهای پیام/
